idroxoos
10-02-2011 @ 15:38 | Μα η ψυχή η παιδική δεν μεγαλώνει
Την αθωότητα σφραγίζει στην καρδιά
Μες στην σκληρότητα ραγίζει και ματώνει
Μα έχουν κράση ατσαλένια τα παιδιά !...
Όμως αλοίμονο αν κάποτε αλλάξουν
Κι ακολουθήσουνε τα " πρέπει " των πολλών !
Με τρόμο ψάχνουν ένα στήθος να θηλάσουν
Δίχως μητέρα.. σ' ένα στείρο παρελθόν...
Απίστευτα αληθινό....μπράβο Μαρία....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::hug.:: | |
Dimitri Favvas
10-02-2011 @ 16:27 | Μα είναι εκείνα τα παιδιά.. τα στερημένα
Που ανασαίνουνε τα "θέλω" της ζωής
Φυτεύουν σπόρους μες στα δάση τα καμμένα
Και τους θεριεύουν με το πείσμα της οργής...
Μακάρι να ήταν πάντα έτσι Μαρία.
Καλημέρα
::love.:: | |
monajia
10-02-2011 @ 23:24 | ΕΥΓΕ ΜΑΡΙΑ.....................
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΟ..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ναταλία...
11-02-2011 @ 03:27 | Κάποια παιδιά με ζήλο ρίχνονται στις τέχνες
Για αναγνώριση, χαρά κι αποδοχή
Με τα πινέλα τους, τα πλήκτρα και τις πένες
Χτίζουν τον κόσμο που ποθούν απ' την αρχή...
Πάντα ξεχωριστή η γραφή σου Μαρία ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | |
aridaios
11-02-2011 @ 09:40 | ::love.:: ::yes.:: ::up.:: | |
Μαρία Χ.
11-02-2011 @ 16:02 | Το κοριτσάκι μου απόψε το κοιμίζω.. μέσα σε πούπουλα.. απ' όνειρο πλασμένα.. ήτανε άρρωστη.. τη βλέπω και δακρύζω.. μα λέω.. Αγάπη μου.. ειν' όλα περασμένα !!! ::kiss.:: | |
R.O.K.
13-02-2011 @ 11:02 | Απλά Υπέροχο...... | |
 |
