| |
| | δεν δικαιούμαι |  | | |
δεν θέλω άλλο παρά να αφεθώ μες στην απλότητα της ύπαρξής μου
μες στην ασημαντότητα της ύπαρξής μου
απλά, όπως μια χαρτονένια βάρκα που αφήνεται από χέρι παιδικό
στο αυλάκι με τ’ απόνερα έχοντας απάνω της φορτώσει
όλα του τα όνειρα
και έτσι να βιώνω την ύπαρξή μου στο εξής
χωρίς να καλούμαι να λύσω γρίφους κι αινίγματα
της σφίγγας δόλιες ρήσεις,
έτσι κι αλλιώς το ξέρω πως δεν πλάστηκα να γίνω βασιλιάς
μήτε της Θήβας με τις πύλες τις εφτά
μήτε του εαυτού μου του ίδιου.
δεν θέλω άλλο απ’ το να μπορώ να σταματήσω εδώ
σε τούτη τη γωνιά, μπροστά σε τούτο το παμπάλαιο τραπέζι
που αν κοιτάξεις βαθιά μέσα του,
κάτω απ’ την ολοκαίνουρια μπογιά του
μπορείς ακόμη να δεις τα σημάδια απ' τους αγκώνες
που υποβάσταζαν το κεφάλι μιας γυναίκας
τις αυλακιές να ιχνηλατήσεις απ’ τα δάκρυα της
που κύλησαν αστάλαγα μια μέρα από τα μάτια της
όταν κατάλαβε ότι δεν αγαπήθηκε ποτέ της,
και να ζητήσω κι εγώ να με αγαπήσουν
όχι σαν κάτι ξεχωριστό - δεν τρέφω αυταπάτες-
απλά σαν άνθρωπο να μ’ αγαπήσουν οι άνθρωποι…
θα πεις, έχεις εσύ αισθανθεί ποτέ την έλλειψη αγάπης;
όχι, ετούτο δεν μπορώ με δίχως τύψεις να το πω
μα θέλω αγάπη κι άλλη…
δεν θέλω άλλο απ’ το να πω όσα μπορώ
απ’ το να πω όσα θέλω, όπως τώρα που αισθάνομαι
σαν υπερίπτανται, σαν να αιωρούνται τα λόγια μου
ανεμόπτερα που αναζητούν τον ούριο άνεμο
που θα τα φέρει σε ώτα ευήκοα
και σε ψυχές αμόλευτες από κερδώα αισθήματα.
όχι, δεν είμαι θλιμμένος
όταν οι φθόγγοι ρέουν από το στόμα μου
σαν καταρράκτης που πέφτει από ψηλά με πάταγο,
όταν στοιχίζονται απάνω στο χαρτί οι λέξεις μου
δε δικαιούμαι να ‘μαι λυπημένος
κανείς δεν δικαιούται να ναι λυπημένος
που του δόθηκεν η ποίηση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | http://luogointerno.blogspot.com/ | | | |
|
χρηστος καραμανος
11-02-2011 @ 01:51 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
11-02-2011 @ 02:32 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
11-02-2011 @ 02:38 | Πολύ καλό.................... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
κανείς δεν δικαιούται να ναι λυπημένος
που του δόθηκεν η ποίηση.
| | xexasmenos apo to plhthos
11-02-2011 @ 03:43 | nice... didaxes daskale... ::rock.:: | | στίχος
11-02-2011 @ 07:35 | χωρίς να καλούμαι να λύσω γρίφους κι αινίγματα
της σφίγγας δόλιες ρήσεις,
θα πεις, έχεις εσύ αισθανθεί ποτέ την έλλειψη αγάπης;
όχι, ετούτο δεν μπορώ με δίχως τύψεις να το πω
μα θέλω αγάπη κι άλλη…
που θα τα φέρει σε ώτα ευήκοα
και σε ψυχές αμόλευτες από κερδώα αισθήματα.
δε δικαιούμαι να ‘μαι λυπημένος
κανείς δεν δικαιούται να ναι λυπημένος
που του δόθηκεν η ποίηση.
................!!!! ευχαριστούμε που σε διαβάζουμε Χρήστο......
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
