| |
Κι είναι οι ανάσες μας σαν θρύψαλα φραγμένες
Είναι τα χείλη ένας αδίκαστος φονιάς
Γεμάτες όνειρα μα τόσο μπερδεμένες
οι επαφές αυτές μιας ξέγνοιαστης βραδιάς.
Για μια στιγμούλα κλέβω κι άλλη μια ματιά σου
Μα πια ντροπή και πια σιωπή να μ’ ενοχλεί
Παίρνω το ρίσκο για να ζήσω στη στεριά σου
ο νικητής θα’ ναι αυτός που ένα βήμα θα διαβεί.
Προτού ορμήσω, τελικά παραπατάω
Προτού γυρίσεις νιώθεις μέσα σου κραυγή
Γοργά κι αμήχανα σε σένα εγώ γελάω
τρύπωσες μέσα μου πριν καν αράξ’ η αυγή.
Σαν μια ηλιαχτίδα που φωτίζει την καρδιά μου
στο ξαφνικά ζεσταίνεις κάθε μου πνοή
ο ήρωας που διασπά την μοναξιά μου
το παλικάρι που θα αλλάξει μια ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
