| |
Μία βόλτα στο κέντρο
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Τους δύο τους συναντάω όποτε βγαίνω από το σπίτι .Εκεί απτόητοι και γεμάτοι ενέργεια λύνουν τα προβλήματα του κράτους. Από τα πιο συναρπαστικά πράγματα ,που συναντάς στο Παρίσι ,είναι οι συζητήσεις που κάνουν αυτοί οι δύο άνθρωποι της καθαριότητας .Τους βλέπεις στο παγκάκι μέρα μεσημέρι ή πρωί να αναλύουνε την εξωτερική πολιτική ,το εργασιακό και το μεταναστευτικό πρόβλημα και οπωσδήποτε να εκφέρουν γνώμη για τις τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Βρέχει χιονίζει, θερμοκρασία κάτω από το μηδέν αυτοί τίποτα. Ατάραχοι και διαβασμένοι ,θα εξαντλήσουν το θέμα και μετά θα γυρίσουν στην εργασία τους. Τα σκουπίδια μπορούν να περιμένουν και οι χαμηλές θερμοκρασίες αποκλείουν την εμφάνιση των ελεγκτών εργασίας. Ο διάλογος τους βασίζεται στις τελευταίες ειδήσεις που εσύ δεν πρόλαβες ακόμα να ακούσεις. Ο Σαρκοζί αφενός για να ξεπεράσει το πρόβλημα με την Μαρίε Λε Πέν αφετέρου για να εξασφαλίσει την πολυπόθητη νίκη, θα έπρεπε να τους είχε σύμβουλους δίπλα του Οι παρατηρήσεις τους και ουσιαστικές θα ήταν και αποτελεσματικές. Δεν μπορώ να κρίνω αν θα είναι οι κατάλληλες για την βαριά κρίση της Γαλλίας αλλά βλέποντάς τους απορείς από πού αντλούν την δύναμη να ασχοληθούν με τόσο γενικά θέματα. Όρεξη που έχουνε.
Σήμερα μας ξενάγησαν στο Σηκουάνα με τα Bateaux-Mouches. Πιάσαμε θέσεις πάνω στο κατάστρωμα και βγάλαμε πολλές φωτογραφίες με τα διάσημα κτήρια και τα μνημεία.Θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική του Παρισιού και τις 16 γέφυρες του. Καμία άλλη πόλη στην Ευρώπη, δεν οριοθετείται τόσο από το ποτάμι του ,όσο το Παρίσι. Στις όχθες αρκετοί λιάζονταν νωχελικά πάνω στις πέτρινες αποβάθρες .Με ένα βιβλίο στο χέρι η αγκαλιά με την αγαπημένη τους απολάμβαναν την όμορφη μέρα. Πολλές και διαφορετικές γέφυρες κτισμένες σε διαφορετικές περιόδους κουβαλάνε αναμνήσεις ,προσωπικότητα και ιστορικά γεγονότα Ρώτησα για τι στην γέφυρα των Τεχνών ήταν κρεμασμένα δεκάδες λουκέτα .Η απάντηση με ξάφνιασε. Οι αμερικανοί ,λατρεύουν το Παρίσι και όποτε έρχονται κρεμάνε αυτά τα λουκέτα για να ΄΄ κλειδώσουν ΄΄ την επιστροφή τους στην πόλη του φωτός. Κλειδώνουν ΄΄ ένα όνειρο και μία ιδιαίτερη συναισθηματική στιγμή ..
Μετά περπατήσαμε για ώρες στο Καρτιέ Λατέν, θαυμάσαμε την πολυχρωμία των δρόμων. Προσέξαμε την νεολαία που ήταν εκκεντρικά ντυμένη. Δύο βαθμούς έξω κάτω από το μηδέν και τα κορίτσια κυκλοφορούσαν ξυπόλητα με κάτι κοντές και σχεδόν διάφανες φούστες. Τα αγόρι α με κάτι πολύ λεπτά σακάκια και τεράστια κασκόλ και φυσικά όλοι έπιναν τα ροφήματα τους έξω στα τραπεζάκια .Ελάχιστοι μέσα στην ζέστη. Η εκκλησία Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρέ ,μία από τις παλιότερες του Παρισιού (κτίστηκε το 542)είχε στην λειτουργία της ελάχιστους πιστούς αλλά πολύ περισσότερους τουρίστες. Τα καταστήματα λάμπανε ,οι βιτρίνες ήταν ελκυστικές αλλά ελάχιστοι πελάτες ήταν μέσα. Πίσω μας, κολλημένη στην είσοδο του καταστήματος ,μία ηλικιωμένη κυρία, καθισμένη σε ένα σκαμπό έπλεκε μηχανικά ένα κασκόλ. Το πλαστικό ποτηράκι τοποθετημένο μπροστά της υπενθύμιζε ότι περιμένει μία χρηματική βοήθεια από τους εύσπλαχνους περαστικούς.
Τα καφενεία και τα μπιστρό ήταν φίσκα. Οι τιμές τσιμπημένες 4,5 ευρώ το τσάι ,2,60 ο καφές 7,20 ευρώ το καπουτσίνο και το εμφιαλωμένο νερό 0,5 λίτρο 4,2 ευρώ. Στο Λε Προκόπ( ,ένα από τα παλιότερα εστιατόρια του Παρισιού (1686) ,όταν μπήκαμε ,δύο λεπτά ,μετά τις έξι και ζητήσαμε τσάι και καφέ μας απαντήσανε ότι η πολιτική της διοίκησης είναι τα ροφήματα να προσφέρονται μόνο ανάμεσα στις δώδεκα το μεσημέρι και έξη το απόγευμα. Μετά είναι ανοικτό μόνο για φαί. Δεν ξέρω αν κλάψανε που μας διώξανε και ούτε αν τους έλειψαν οι έξι έλληνες πελάτες. Σίγουρα ήταν αντιεπαγγελματική κίνηση και αναρωτιέμαι αν θα συνέβαινε το ίδιο στην Ελλάδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
