Σ'ενα σκοτεινο κελι κλειστηκα
να μου ανοιξουν παλι ζητησα
σε τρεις μερες
χωρις φαι
χωρις νερο
Δεν επρεπε να κοιμηθω
και δεν κοιμηθηκα...
Ουτε με κανενα να συνομιλησω
Δεν επρεπε να προσευχηθω
μα ουτε και να μνημονευσω
τον Θεο!
Δεχτηκα...
γιατι ηθελα να δω αν αγριευει η ψυχη
κι ο ανθρωπος...
Το δευτερο βραδυ
μια αστραπη φωτισε τον χωρο
παγωνια με κυριευσε
και μια φωνη ακουστηκε διπλα μου
και μεσα μου...
-Θα νιωσεις τον πονο της ψυχης
οταν το σωμα σου αποχωριστεις
Μην φοβηθεις! ...
Ταυτοχρονα χιλιαδες βελονες
απο μεσα τρυπαγαν
σαν να'βγαινε η ψυχη μου
απ' τους πορους
Δακρυσα απ'τον πονο
Το σωμα μου δεν αντεξε
Κατερρευσε
Ορθιος διπλα του το κοιταζα απορρημενος
Αιωρηθηκα
Ανυψωθηκα
Ακουμπησα το ταβανι του κελιου
κι εκπληκτος το διαπερασα
κοιτωντας τον εναστρο ουρανο
Συνεχιζα ν' ανερχομαι
σαν ειδα απο μακρια
Την Πυλη
Ενας κεραυνος σιωπηλος
χαρακωσε τον ουρανο
και μια μαυροφορεμενη φιγουρα
σταθηκε διπλα μου...
-Ειμαι ο Αρχων του Αερος!
Ο Αρχιτελωνης...
Τα τελη σου ετοιμασου να πληρωσεις!
23 Δαιμονικες φτερωτες μορφες
με μακρια δαχτυλα , νυχια γαμψα
και κοκκινα βλεματα με περιμεναν
Οι Ταρταριοι Αρχοντες!
Στην θεα τους η ανυψωση σταματησε
Τοτε εμφανιστηκαν ξαφνικα
σε αυτην την διασταση Αγγελοι Κυριου
και με κυκλωσαν
μα συνεχισαν την ανυψωση μου
-Ελπιζω ο λογαριασμος σου
να μην ειναι μεγαλος...
μου ειπε ο κοντινοτερος...
Το Δαιμονιο της κατακρισης
εμφανιστηκε μπροστα μου...
με πονεσαν τα λογια του
κι υπερασπιστηκα τον εαυτο μου
για το κακο που'χα κανει
οταν εφτασα στο σημειο
να την κατακρινω...
Μα το δαιμονιο συνεχιζε
να μου υπενθυμιζει
τους χρονους ολοκληρους
που μιλαγα γι αυτην
προσπαθωντας να γραπωσει
ενα κομματι απ'την ψυχη μου
Οι Αγγελοι με υπερασπιζονταν
οταν εμφανιστηκε το τελωνειο της υβρεως
Μου θυμησε την μερα και την ωρα
τα λογια που ξεστομισα...
-Τα ειπα! Ναι τ'ομολογω ...του φωναξα
Δεν θελω να δικαιολογηθω
τ'αφηνω στην κριση του Κυρίου!
Το τελωνιο του ψευδους
δεν ειχε πολλα να πει
Το δαιμονιο του δολου
με χαραξε...και... δεν τ' αρνηθηκα...
Μοιχεια και φονο δεν ειχα κανει
Μια μικροκλοπη μοναχα
και καπως ξεπερασα το Τελωνιο της Λαγνειας
Μα το Ταγμα των Δαιμονων
εστειλε μια μαυροφορεμενη μορφη
που σταθηκε μπροστα μου
με το προσωπο μιας γριας τσιγκανας
Ηταν το Τελωνιο της Ασπλαχνιας
Τοτε συγκρουστηκαν τα φορολογα πνευματα
με τους Αγγελους γυρω μου...
Με λυσσα ορμουσαν να μ'αρπαξουν!
O Αρχαγγελος
βροντοφωναξε στους αλλους τους Αγγελους
να με τειχισουν
με τα καλα τα εργα που 'χα πραξει
Αυτο τους ανεκοψε...
-Αν ακουσεις τον Μαυροφορεμενο
να τριζει τα δοντια του...τοτε θα περασουμε την Πυλη!
Μα τοτε αρχισαν οι ψευδεις οι κατηγόριες
που ποτε δεν εκανα
Δεν αντεχα να τις ακουω!
Το μονο που ενιωθα να γιγαντωνεται μεσα μου
ηταν το "Πιστευω"
που αρχισα να εκφωνω αργα
λεξη προς λεξη δυνατα
κι η ψυχη μου αρχισε να γαληνευει...
να φωτιζεται
καιοντας ως τους Αρχοντες του Σκοτους!
Η μαχη αυτη σταματησε ετσι ξαφνικα
κι ο Αρχιτελωνης πλησιασε...
-Δεν σου επιτρεπετε να περασεις την Πυλη
ομως θα βρισκομαι εδω και την επομενη φορα
να σε κερδισω τοτε...
Ο Αγγελος διπλα μου χαμογελασε
-Δεν σου επετραπει να εισελθεις , να διαβεις...
να ξερεις μοναχα οτι και την μαχη να χαναμαι
αν υπαρχει καποιος πισω
που να σ' αγαπα πραγματικα
καποια που να προσευχεται για σενα αληθινα
ο Κυριος εχει την δυναμη να σε ξαναπαρει κοντα Του...
Η Πορτα ανοιξε
και το φως πλημμυρισε τον χωρο
εκανα μερικα λεπτα να συνελθω
Τους χαμογελασα με μια ηρεμια εξωπραγματικη
-Εχασες το στοιχημα! μου φωναξε ο φιλος
Μια κοπελα μου δωσε νερο
κι ακουμπησα την πλατη μου στον τειχο
-Συμφωνεις;
Σ'ακουσαμε πριν ανοιξουμε
ν'απαγγελεις το Πιστευω!
-Α! το στοιχημα...
Δεν φανταζεστε ποσο χαιρομαι που χανω
μα να 'στε σιγουροι ...τα Τελη... θα τα πληρωσω.
λοιπόν
το βιντεάκι δεν παίζει
το θέμα δεν μπόρεσα με τη μια να το διαβάσω όλο
με δόσεις κάτι θα γίνει
λέω να σου βάλω champs αλλά λέω να μην επαναληφθώ
τελικά
βάζω το we are the champions των Queen (δεν ΄ναι κακό)
συγνωμη αλλα κολλησα σε αυτο το πρακτικο της Βουλης
του 1897/6/4 ...οποιος το διαβασει - ειναι μικρο - θα καταλαβει με μιας την εξωτερικη μας πολιτικη!
