| |
| | Της προσευχής η θάλασσα |  | | |
Μες στην ψυχή μου, εσύ, το τραγούδι
κι ύστερα έρχεται ο πόνος.
Μες στην καρδιά μου εσύ ο χτύπος
πάντα ακούγεται μόνος.
Μες στο μυαλό μου ,εσύ, η έννοια
να θυμίζει πόσο μακρύς ειν' ο δρόμος.
Αν σε Θεό πίστεψα μαζί σου, σ'ευχαριστώ.
Τα μάτια μου έπλυνα τόσες πολλές φορές
να ναι καθάρια σαν θα κοιτάξουν τα δικά Του.
Αν σε γιατρό ψυχής πίστεψα μαζί σου, σ'ευχαριστώ.
Το χέρι σου μου φαίνεται κρατώ σαν να 'ταν χθες
που υμνούσα ξανά και ξανά το όνομά Του.
Κι ύστερα έρχεται ο θάνατος,
να μου θυμίσει πως μόνο Αυτός αναστήθηκε,
πως μόνο Αυτός πόνεσε,
πως μόνο Αυτός συγχώρεσε και αμάρτησε
και μάτωσε και δάκρυσε.
Τι ειν' ο δικός μου πόνος μπροστά σε όλα αυτά;
Σ' ευχαριστώ που προσευχή μου γίνηκες, Εσύ, Αυτός και τα Θερμιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Dark Princess.... | | | |
|
monajia
18-03-2011 @ 13:37 | Κι ύστερα έρχεται ο θάνατος,
να μου θυμίσει πως μόνο Αυτός αναστήθηκε,
πως μόνο Αυτός πόνεσε,
πως μόνο Αυτός συγχώρεσε και αμάρτησε
και μάτωσε και δάκρυσε.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
