| |
Αδειάσανε των φίλων τα κιτάπια
και όλες οι σελίδες μου λευκές
τα ξύλα που πατούσα ήταν σάπια
κι εσύ με ένα σπίρτο μου τα καις
Οθόνες όλο σκόνη και σημάδια
γεμάτες ξεχασμένες προβολές
ελπίδες και χαμόγελα ρημάδια
και μνήμες αποφράδες και θολές
Είδα τους φίλους μου και τους μετράω
βρήκα τη δύναμη να τους ξεχνάω
κάθε που χάνονται τους προσπερνάω
είναι που μ’ έμαθες να μην πονάω
Γεμίσανε αράδες αναμνήσεις
αχάρακτα βινύλια λευκά
οι τόσες απουσίες αφυπνίσεις
σε όνειρα απάτες μυθικά
Φιλίες από κάρβουνο και στάχτη
που μοιάζανε πως είναι παστρικές
τα νήματα του μίσους σε αδράχτι
γεμίσανε τα χέρια χαρακιές
Είδα τους φίλους μου και τους μετράω
βρήκα τη δύναμη για να ξεχνάω
κάθε που χάνονται τους προσπερνάω
είναι που μ’ έμαθες να μην πονάω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
