Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131120 Τραγούδια, 269539 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τα φυτά να σηκωθούνε
 Γράφτηκε στις 16.1.2008
 
Τα φυτά να σηκωθούνε,
δε μπορούνε, δε μπορούνε,
πρέπει να ’χουνε σκυμμένα τα κοτσάνια.
Να μιλούν σιγά και σπάνια
και με δίχως περηφάνια
και να χαίρονται, να χαίρονται που ζούνε.

Πάντα να ’χουν από πάνω,
μια γυναίκα σαν και σένα,
να τούς κράζει να καθήσουνε στ’ αβγά τους.
Να μην κάνουν κάτι πλάνο,
γιατί τότε πάν’ χαμένα
και με ψίχουλα να θρέφουν την κοιλιά τους.

Π.Θ.Τουμάσης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι.
 
monajia
07-05-2011 @ 02:25
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ...............

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
**Ηώς**
07-05-2011 @ 07:25
Να μιλούν σιγά και σπάνια
και με δίχως περηφάνεια
και να χαίρονται, να χαίρονται που ζούνε................καταπίεση...
προβληματίζει αρκετά...φαίνεται απλό αλλά....καλησπέρα Παναγιώτη! ::yes.:: ::hug.::
στίχος
07-05-2011 @ 08:02

...οσφυοκαμψία...που έλεγε και ο Σπύρος Παπαδόπουλος, στο " εκμέκ παγωτό "

...τέλειο Παναγιώτη, τέλειο......!!!!
ptoumassis
07-05-2011 @ 09:35
Ένα σκληρό από μέρους μου ποίημα, που αρκετά ή μάλλον πολύ προβληματίστηκα αν θα το σκίσω ή όχι. Αφού επέζησε του σκισίματος, έμεινε στο συρτάρι και τώρα που δεν έχω άλλα νέα ποιήματα, κατάφερε και τρύπωσε και εδώ, στο στίχοι.ίνφο!

Είναι όμως σκληρό για κάποιον άνθρωπο. Για αγαπημένο άνθρωπο... Κάποτε θα μετανιώσω που το έγραψα. Μετάνιωσα ήδη... Αλλά ωστόσο εγώ παραμένω στο βούρκο που με έριξε (;) ή μάλλον, στο βούρκο που μόνος μου έπεσα - για να ακριβολογώ...

Παναγιώτης Τουμάσης
στίχος
07-05-2011 @ 09:43

...ποιός είπε ότι η ποίηση είναι μόνο αβρή ;;;;;

...σκληρό και να το αφήσεις να υπάρχει και να μη μετανοιώνεις...μέρος της ζωής....
**Ηώς**
07-05-2011 @ 11:21
κομμάτι ψυχής είναι...εξ''άλλου αυτό που βγαίνει αυθεντικό αξίζει....
η καθε επέμβαση αλοιώνει.την ουσία...
Denis
07-05-2011 @ 16:02
Άραγε, Παναγιώτη, χρησιμοποιείς κυριολεκτικά τα ''φυτά'' ή μήπως εδώ έχουν -ή μπορεί και να 'χουν- μεταφορική σημασία, δηλ. τάχα να εννοούνται άνθρωποι ανίκανοι να επικοινωνούν με το περιβάλλον, συνήθως εξαιτίας ορισμένης βαριάς εγκεφαλικής πάθησης, ή που, τέλος πάντων, αν και διατηρούν επαφή με το περιβάλλον τους, εντούτοις, όντας καθηλωμένοι, έχουν ανάγκη κι εξαρτώνται απολύτως από τη διαρκή επίβλεψη, φροντίδα και συμπαράσταση άλλου προσώπου για παρεμφερή λόγο (σωματική ή ψυχική αναπηρία); Όπως και να 'χει, πραγματικά μ' αιφνιδίασε ο ξεχωριστός τρόπος ποιητικής πραγμάτευσης εξουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων εξάρτησης, επικυριαρχίας, επιβολής κι υποταγής... ::yes.:: ::hug.::
smaragdenia
08-05-2011 @ 00:48
ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ...........

ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΟΜΑ , ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΝΑ , ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΦΙΛΟ.............

ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ................. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο