| |
Να με έχεις σαν Θεό
ακρίβως όπως σε έχω και εγώ
συμβιβασμούς θα κάνω αφου το επέλεξες εσύ
κι αν είν' παράλογη η ζωή
θα την ακολουθήσω
με μόνο μου σκοπό
το μέλλον σου να χτίσω
ένα βήμα την φορά
Θυμάμαι όταν μου είπες
πως είσαι συμφορά
κι εγώ σε αγνοούσα
το μέλλον σου κοιτούσα
να δω μήπως χωρέσω
και κράτα με σφιχτά
δεν έχω λόγο εγώ να σε πονέσω
Μα είσαι ακόμα εκεί,στο παρελθόν σου
Δεν ξέρω αν είμαι εγώ ο άνθρωπός σου
μα θα θελα πολύ να γίνω
τα χείλη σου σαν νέκταρ
γουλιά,γουλιά να πίνω
Μια χείρα βοηθείας
στις κρίσιμες στιγμές
που πνίγεσαι σε κύματα
που ξέβρασε το χθες
Αν είσαι ακόμα εγκλωβισμένη στο παρελθον σου
και αν αρνείσαι να με εντάξεις στο παρόν σου
εγώ θα είμαι εδώ
να χτίσουμε το μέλλον σου μαζί...
Η αρμύρα σου,που καίει την πληγή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
