| |
| | Η γλώσσα της σιωπής |  | | |
Δεν τους ακούω πια που μου μιλάνε,
καταλαβαίνω απλά τη γλώσσα της σιωπής,
δεν με αγγίζει πια η άδεια η χαρά τους,
ούτε η λύπη τους η εγωϊστική.
Μιλάω τις νύχτες με το νύχτολούλουδό μου,
η μυρωδιά του λέει λέξεις μαγικές,
στέλνω ευχές στο αστεράκι το μικρό μου,
και στην κιθάρα μελωδίες ερωτικές.
Δε με ρωτήσαν αν την θέλω τη ζωή τους,
ούτε ακούσανε τις σκέψεις τις κρυφές μου,
δεν πήρα δύναμη απ'τα χάρτινα ρητά τους,
μ'αφήσαν μόνη μου στις σκοτεινές γωνιές μου.
Και περιμένω να 'ρθει κάποτε η μέρα
που μια καρδιά θα πλημμυρίσει με αγάπη
και θα πετάξει απ'τη ζωή μου πέρα
ο κάθε πόνος ο βουβός, η κάθε ανάγκη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αν είχε έστω και μια πρόβα η ζωή μας, τότε μπορεί και να την παίζαμε ωραία... | | | |
|
Γιώργος_Κ
03-10-2005 | Αθηνά γράφεις πολύ ωραία τελικά!! Νόμιζα οτι το προηγούμενο δείγμα ήταν η κορυφαία στιγμή έμπνευσης για σένα, αλλά διαπιστώνω σήμερα το αντίθετο!! Μπράβο!! | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
03-10-2005 | Θα συμφωνησω με τον Γιωργο! Καλο σου βραδυ! | | Αθηνά
03-10-2005 | Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Αυτά όμως είναι απλά ποιηματάκια της στιγμής, θα τα δουλέψω και καλύτερα στο μέλλον! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
