| |
Πιάνω το χέρι του θεού
Πάμε του λέω
έλα να σεριανίσουμε μαζί σε δρόμους που δε βάδισε κανείς
να θυμηθούμε την ώρα της αρχής και να βρούμε τα πρώτα λόγια
τις πρώτες λέξεις και τα πρώτα δάκρυα που χύθηκαν από έρωτα
Πριν το φεγγάρι γεννηθεί
και πριν οι ποιητές γράψουν ύμνους και τραγούδια
τότε που ζωή κυλούσε στις φλέβες της γής
Πάμε του λέω του θεού
Πάνω από τις κορυφές των βουνών και ως το πιο απύθμενο βάθος της θάλασσας
Εκεί που οι κεραυνοί ήταν ακόμα σπίθες και η λάβα των ηφαιστείων κερί λιωμένο
Περίμενε μου λέει ο Θεός
γιατί όλα αυτά τα ταξίδια;
γιατί τόση αγωνία για το τίποτα;
όλα μέσα σου τα κουβαλάς μου λέει
κλείσε τα μάτια σου και αφουγκράσου τη ζωή να σκάει, σα σπόρος στη μήτρα της γής
πέταξε με το νου όσο ψηλά θες και βυθίσου ως εκεί που το τέλος δεν πατώνει
Η γεύση του έρωτα κυλά στο αίμα σου
σε κάθε κύτταρο στο κάτω μέρος του χειλιού σου
Κι έτσι βαδίζαμε μαζί στην αμμουδιά τις απεραντοσύνης και μου εξηγούσε τα πάντα που πάντα με βασάνιζαν
Και τα ίχνη στην άμμο χάραζαν της ζωής μου το μονοπάτι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
