Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131547 Τραγούδια, 269635 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μνήμες
 
Στο μυαλό μου υφαίνονται ιστοί
και θηράματα
ερμηνεύουν μια καινούργια αρχή
δίχως κλάματα

Φανερώνει απλά η σιωπή
της αγάπης τον ίλιγγο
χρώμα παίρνουν οι λίγοι σκοποί
σ’ έναν κόσμο αμείλικτο

Της καρδιάς ο σκοπός κλασσικός
καρυοθραύστης που πνίγεται
στης χαράς το πιο ήρεμο φως
ένα δάκρυ που χύνεται

Κι απ’ την λάβα του πόθου καυτή
ξεπηδάει μια θέληση
δίχως φόβο μια μικρή φυλακή
που αντέχει τη στέρηση

Χέρια υψώνονται πάνω ψηλά
στ’ ουρανού το λαμπάδιασμα
ψάχνουν φως που να σβήνει φωτιά
μια ελπίδα ένα πέρασμα

Στο κουκούλι της πάλι αρχινά
μια σκέψη ατίθαση
τα μικρά της λυγίζει φτερά
ψάχνει αντίδραση

Χειμωνιάτικα άσπρα πρωινά
σμίγουν πλάσματα
με τον ήλιο χορεύουν τρελά
σαν φαντάσματα

Φέρνει αμείλικτα χρόνια ο καιρός
σε παρέλαση
μνήμες σβήνουνε πάνω στο φως
μιαν εκτέλεση

Μα το κύμα γυρνάει ντροπαλό
ίχνη σβήνοντας
ροκανίζει τον πρώτο ιστό
χέρια λύνοντας

Στης αγάπης την λευκή την ποδιά
αποθέτω τα νιάτα μου
ταπεινά της ζητώ ζεστασιά
χαμηλώνω τα μάτια μου

Μιχάλης Σκουλάς




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Καράβι κάνω την καρδιά, την πεθυμιά κατάρτι, κι ανοίγω σίγουρο πανί, τον νου μου τον αντάρτη!
 
monajia
20-05-2011 @ 01:20
Μα το κύμα γυρνάει ντροπαλό
ίχνη σβήνοντας
ροκανίζει τον πρώτο ιστό
χέρια λύνοντας

Στης αγάπης την λευκή την ποδιά
αποθέτω τα νιάτα μου
ταπεινά της ζητώ ζεστασιά
χαμηλώνω τα μάτια μου

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ALIROS
20-05-2011 @ 02:34
Μα το κύμα γυρνάει ντροπαλό
ίχνη σβήνοντας
ροκανίζει τον πρώτο ιστό
χέρια λύνοντας

Στης αγάπης την λευκή την ποδιά
αποθέτω τα νιάτα μου
ταπεινά της ζητώ ζεστασιά
χαμηλώνω τα μάτια μου ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ
ALIROS
20-05-2011 @ 02:34
Μα το κύμα γυρνάει ντροπαλό
ίχνη σβήνοντας
ροκανίζει τον πρώτο ιστό
χέρια λύνοντας

Στης αγάπης την λευκή την ποδιά
αποθέτω τα νιάτα μου
ταπεινά της ζητώ ζεστασιά
χαμηλώνω τα μάτια μου ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ
malkon64
20-05-2011 @ 07:27
Θαυμάσιο ..........!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό Απόγευμα !!!!!!!!!!!!!!!!

::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
pithanos
20-05-2011 @ 08:38
Στο μυαλό μου υφαίνονται ιστοί
και θηράματα
ερμηνεύουν μια καινούργια αρχή
δίχως κλάματα!!!

Στης αγάπης την λευκή την ποδιά
αποθέτω τα νιάτα μου
ταπεινά της ζητώ ζεστασιά
χαμηλώνω τα μάτια μου

.....................
μνήμες σβήνουνε πάνω στο φως
μιαν εκτέλεση..

ο ΣΚΟΥΛΑΣ τραγούδαγε

ότι στο κόσμο γεννηθεί
έχει αρχή και τέλος
Ένα θα μείνει αθάνατο
ο γέρο -Βενιζέλος
.......
για σένα λοιπόν

ότι στο κόσμο γεννηθεί
έχει αρχή και τέλος
μ' αθάνατες θα μένουνε
οι μνήμες και το ..βέλος

::up.:: ::up.::
**Ηώς**
20-05-2011 @ 13:34
ψάχνουν φως που να σβήνει φωτιά
μια ελπίδα ένα πέρασμα.............................!!!!!!!!!!!!!!εξαιρετικό..καλό Σ.Β.Κ
Μιχάλη! ::theos.:: ::theos.::
καζανάκι
20-05-2011 @ 15:16
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο