| |
Με μιαν ανάσα φεύγει η ζωή μας
Με μια αγκαλιά η αγάπη
κι εγώ που ποτέ δεν έμαθα να ξεχωρίζω το θάνατο απ' τον ουρανό
τον άνεμο παρακαλώ και ικετεύω
Ένα σεντόνι που το χλώμιασε ο χρόνος από δάκρυα κι ιδρώτα
Μια ενοχή μαχαίρι στην πλάτη καρφωμένο
κι οι μουσικές που πάντα κάνουν έρωτα με τις στιγμές
σε φτηνά ξενοδοχεία και σε ερημιές
Μ' όνειρα χωρίς αστέρια
με κρασί πικρό σαν αίμα
Σε φτωχές γειτονιές με τις γλάστρες γεμάτες βασιλικό και τα παράθυρα θολά απ' τις ανάσες
Με το νου πάω ταξίδια
Στους δρόμους που σεριάνισα παιδί
με κοντό παντελόνι και με πόδια γεμάτα πληγές
με μια κηδεία να ακολουθά τον ίδιο δρόμο
και με τα παιδιά να παίζουν στα βρωμόνερα
Με καλοκαιρινές μπόρες και με τ' άρωμα από το βρεγμένο χώμα
Με τις φωνές της μάνας στη γειτονιά και το ζεϊμπέκικο χορό του πατέρα το βαρύ
Με τραγούδια λυπημένα και με κουρασμένα λόγια στιβαγμένα στη σιωπή
Τώρα έκλεισαν οι δρόμοι του γυρισμού
χαθήκαν για πάντα τα σοκάκια
και τα ονόματα αλλιώτεψαν
πεθαμένες προσευχές χυμένες στους τάφους και στεφάνια με ασπρόμαυρα λουλούδια
Ένα παιδί ερωτεύεται μπροστά σε μια
γυάλινη οθόνη κι ο χρόνος αδίσταχτος
φονιάς δολοφονεί το φεγγάρι και πνίγει
στο αίμα την ομορφιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
