| |
ανεβαίνω, όλο ανεβαίνω
πατώντας στους αναβαθμούς που χτίζονται μπροστά μου
με πέτρες και νωπό πηλό
περνώντας τα γεφύρια που τώραεγείρονται ,
επιχειρώντας με τα τεράστια τόξα τους
να τοξεύσουν, να γεφυρώσουν την αστάθεια
ζαλίζομαι. Κάτω μου το κενό χάσκει με χίλια στόματα
ένα ποτάμι κυλά ορμητικό κάτω από την ανάβασή μου
στις όχθες του οργιάζουν θάμνοι αγκαθωτοί
κι εκεί στην κοίτη κείτονται κατά χιλιάδες τα αιχμηρά χαλίκια.
νιώθω την αγωνία να βγαίνει ιδρώτας από το δέρμα μου
δάκρυα μέσα από τα μάτια μου
δε σταματώ. ξέρω πως εκεί, στην αγωνία που προκαλεί
στον φόβο που εμπνέει το άγνωστο
στηρίζει την δύναμή της η οπισθοδρόμηση
εκεί βασίζει την ηγεμονία της η δειλία…
δε σταματώ. Αν χρειαστεί να υποκύψω και να πέσω,
ας πέσω τουλάχιστον από ψηλά
κι ας απολαύσω την διαδρομή μέχρι το έδαφος…
δε σταματώ. Ξέρω πως εκεί , απάνω στην επιμονή
θεμελιώθηκαν από καταβολής κόσμου οι πιο μεγάλες νίκες
εκείνες οι τρελές νίκες
που πριν κατακτηθούν έμοιαζαν μόνο ουτοπικές
όνειρο μόνο μοιάζαν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
