| |
[B]Ανοιγμένο παραθύρι [/B]
Είσαι εδώ, εδώ.
Σε βλέπω όπως πάντα μέσα απ’ της χαρμολύπης μου τα γυαλιά
-θυμάσαι;- εκείνα που πάντα σε ζωγράφιζαν με κάτασπρα φτερά στους ώμους.
Να ‘ρχεσαι και πάντα να φεύγεις, να ταξιδεύεις γι’ αλλού, γι’ αλλού.
Μα είσαι εδώ.
Μες στις περπατησιές της σιωπής,
μες στους αθόρυβους κόμπους που πυκνώνουνε σαν λίθοι στο λαιμό μου.
Εδώ, εδώ σ’ ανάστησα και σήμερα.
Μέσα στους αφρούς μιας γκριζωπής θάλασσας,
μέσα στα φύκια της μνήμης που τυλίγονται σαν χάδι στα πόδια μου.
Εδώ, εδώ καθόμαστε.
Σ’ εκείνο τον κάτασπρο βράχο των αδιέξοδων προσδοκιών
κι από πάνω μας γλάροι, γλάροι με ράμφη γεμάτα φλόγες,
να μπαινοβγαίνουν μες στο ανοιγμένο παραθύρι του ονείρου...
Ας ήταν και να σ’ έφερναν μαζί τους μια φορά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
