Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ζωντανός νεκρός, ελεύθερος σκλάβος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269415 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζωντανός νεκρός, ελεύθερος σκλάβος
 
Γεννήθηκες ελεύθερος, και με απορίες.
Ναυαγός, σε ένα κόσμο που δεν ήξερες.
Σαν νέο φυτό, αγνό, γεμάτο δύναμη και ελπίδα.
που ήθελε να απλώσει τις ρίζες του, να στεριώσει.

Τα όνειρά σου, μπουμπούκια μικρά, γεμάτα ζωή.
Οι απορίες σου, μικρά φυλλαράκια που ζητάνε νερό.
«Πρέπει να μεγαλώσει» είπαν, και έτρεξαν να σε φροντίσουν!!!
Αλλά ξέχασαν την αγάπη. Και δε γίνεται τίποτα χωρίς την αγάπη.

ΉΘελες να ζήσεις, να τραφείς, να γνωρίσεις, να εμπιστευθείς!
Μα δε ζούνε λουλούδια μέσα στην έρημο.... Χρειάζεται κήπος.
Είναι δυνατόν να μη βλέπεις φως, και να ζήσεις;
Να πίνεις άμμο, αντί για νερό, και να μεγαλώσεις;

Ο κόσμος! Αχ, αυτός ο κόσμος τους! Πως κατάντησε...
Ήταν κήπος παραδεισένιος, αλλά δεν τους άρεσε! «Έχει ελαττώματα».
Τα αμπέλια, έγιναν έρημα δίχτυα, χωρίς καρπό. Στέρεψαν τις πηγές.
Έκοψαν τα λουλούδια, τα ξέραναν, και τα έβαλαν σε βάζα.

Και η αγάπη, χάθηκε μια μέρα. Την έβγαλαν από την καρδιά.
Και βάλανε μέσα πάγο, σκοτάδι, ομίχλη, πέτρες, έρημο.
Και τάισαν το θηρίο του εγωισμού, και έγινε θεριό ανήμερο
Και αυτό άρχισε να δαγκώνει τις σάρκες τους, να αφήνει πληγές.

Και άνθησαν η ζήλια, ο εγωισμός, η εκμετάλλευση, η ασπλαχνία,
ο πόνος, το μίσος, η στέρηση, η υπερηφάνεια και η φιλαργυρία.
Τα παιδιά της ερήμου..

Ήθελες αγάπη, αλλά σου έδωσαν μίσος, ζήλια και πόνο.
Ήθελες ελευθερία, αλλά σου έδωσαν κανόνες, δεσμά, εντολές.
Ήθελες φτερά , και σου έβαλαν αλυσίδες, για να τραβάς κουπί.
Και πλήρωσαν τα όνειρά σου με επιταγές ακάλυπτες και υποσχέσεις.

Και η αγάπη;.....

Για να είσαι ελεύθερος, έγινες εξαρτημένος από χώμα και συνήθειες.
Για να σε σέβονται, έγινες εξευτελισμένος, ένα μηδέν για τους άλλους.
Για να είσαι υγιής, έγινες ασθενής, με πληγές ανοιχτές από ζήλια και φθόνο.
Για να σε αγαπάνε, σου έβγαλαν τα μάτια, σε έδεσαν, σε φίμωσαν, σε σκότωσαν.

Και η αγάπη;.....

Και έτσι, αναγκάστηκες και εσύ, λουλούδι μου,
να μάθεις να ζεις, χωρίς οικογένεια, χωρίς ανθρώπους,
χωρίς σεβασμό, χωρίς υπόσταση.
Δίχως ήλιο, δίχως οξυγόνο, δίχως νερό,
δίχως χώμα, δίχως Θεό, δίχως αγάπη.


Αλέξης Γιαγκιόζη, 1998
(Υπαρξιακή Διαμαρτυρία )


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

yiagiozis@yahoo.com
 
Γιώργος_Κ
10-10-2005
Εξαιρετικό, αληθινό γεμάτο εικόνες και υψηλά νοήματα!! Εύγε!!
BonnieJo
10-10-2005
«Πρέπει να μεγαλώσει» είπαν, και έτρεξαν να σε φροντίσουν!!!Αλλά ξέχασαν την αγάπη. Και δε γίνεται τίποτα χωρίς την αγάπη...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Antigoni
08-11-2005
Kai pali sugklonistikos Alexi

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο