| |
Νομιζα πραγματικα πως ησουν ενας αλλος
μεγαλη μου αγαπη και ερωτας μεγαλος
ψαχνω μες τις εικονες να βρω μια ανατροπη
μα εσυ ησουνα παντοτε εσυ
Ποτε μου δεν καταλαβα ποιος πραγματικα εισαι
και ολες μας οι στιγμες ητανε γραψε σβησε
κανεις δεν υπολογιζε εμενα για εσενα
μα εγω τοτε δεν ακουγα κανενα...
Και περασε ο καιρος
μα παντα ησουν ιδιος
ανυδρος και ψυχρος
σαν ερημος με βαρυχειμονια
Και εγω εψαχνα βαθια
να βρω ενα παραμυθι
επιανα τα κουπια
και με παρεσερναν οι μυθοι
Νομιζα ησουν αλλος
που μες την φαντασια μου πλανιοσουν
Συγνωμη μα αυτο δεν ηταν κατι που το αντεχα
τρομαξα σε στιγμες που ολα ηταν παραξενα
μαυρος ο ηλιος και σκοτεινος ουρανος
Εγω προσπαθησα
να ψαξω την ψυχη σου
μα απετυχα
την κρατησες δικη σου
Δεν με αφησες
λιγο να σ'αγαπησω
κι'ολα πηγαν χαμενα τελικα.[align=left][align=center][/align][/align][align=center][align=left][B][/B][B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
