| |
Xαμηλωσε το φως,αχρωμη η ματια
Νυχτωσε παλι,τι να ζητησω,τι να ονειρευτω
Πανε τα ωραια,σκορπισανε τα αγνα
Σκοτωσα της ψυχης μου καθε θησαυρο
Τον τοπο μου πια δεν τον γνωριζω
Η σκεψη μου ,τη μνημη μου θυμωνει
Συντροφια μου τη σκια μου τριγυρνω
Στην μαυρη ερημια μου που με ζωνει
Ανεξηγητο βουητο βαθια με συγκλονιζει
Της ψυχης μου ο χαλασμος,γνωριμη λαχταρα
της υπαρξης μου τον σκοπο ξαναθυμιζει
Μα η μοιρα μου μαυρη κι αδικη καταρα
Στον ανισο αγωνα θα γερναω
κι ας σερνομαι αλοκοτο στοχειο στο χωμα
Το χωμα του θανατου μου αυτα θα τραγουδαω
και τ'ονειρο που αργει,αργει πολυ ακομ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
