| |
Οποίος μπορεί τα όνειρα πραγματικά να κάνει
Το Όνειρο που επιθυμεί ποτέ του δεν το χάνει
Σε μια χούφτα έβαλα το Όνειρο που είδα
Κι ήταν σταγόνες μάτια μου μια μικρή ελπίδα
Κάνω το πόνο μου δεντρί θέλω ασκιανο να κάνει
Αφού αλλού και να βρεθώ ο ήλιος δεν με πιάνει
Ο ασκιανος και ο πόνος μου είναι το ίδιο πράμα
Αφού χαρά ο ήλιος μου δεν φέρνει και με τάμα
Όταν τα κρίνα μαραθούν δεν εφταξε το τέλος
Μα ναι τις φύσης τους γραφτό να έρθει νέο γένος
Ποτέ μην πεις του αλλουνού πως όλα τα κατέχεις
Γιατί θα έρθει η ώρα σου και πράμα δεν θα έχεις
Πάντα να μένεις σταθερός σε ότι κι αν πιστεύεις
Γιατί τι είναι το σωστό ακόμα δεν κατεχεις
είμαι ο μικιος όμως μπορώ τσ' ανθρώπους να διαβάζω
Κι ότι κι αν νιώθω να σου πω ποτέ δεν θα διστάζω
Κλαδί κλαδί θε να καούν όσα κλαδιά μου κλίνουν
Δρόμο που θέλω να διαβώ κι ήσυχο δεν μ’αφινουν
Πολλές φορές μου κρύψανε αυτά που χρόνια θέλω
Μα θα τα σπάσω τα κλαδιά και μπλιο δεν περιμένω
Ποτέ με αίμα μη βαφτείς σκανδάλη μη πατήσεις
Κάντο να σύρει το όπλο του να τον αυτοκτονήσεις
Πολλές φορές το όπλο μου σφαίρα μπορεί να παίξει
Ξάνοιξε μόνο μια στιγμή να μην βρεθείς στη μέση
Εγώ ήμουνα καλό παιδί μα άλλαξα χαρακτήρα
Γιατί αλλά και αν περίμενα αλλά στη ζωή μου πήρα
Όταν το δέντρο μαραθεί στα γέρα έχει πέσει
Μα ‘ναι κι αυτό περήφανο και δεν θα βγάλει λέξει
Και αν τα κρίνα μαραθούν είναι τις φύσης θέλω
Κι αν έχει μοίρα αναποδιές αντίθετα θα πιενω
Τα όνειρα μου άφησα σε μια γωνία πέρα
Εκεί που πέταξες εσύ την εδική μου βέρα
Κάνε μια στάση αν μπορείς μπροστά στην εκκλησία
Και ρωτηξε τον αν μπορεις ποια θα ναι η τιμωρία,
Γιατί την τιμωρία μου ο θεός δεν μου την δίνει
Δεν φταις εσύ κοπέλι μου που αγάπησες εκείνη,
Αυτά τα λόγια άκουσα και απόφαση το πήρα
Να μην ακούω εντολές άπου μου στέλνει η μοίρα….
Ρεθεμνος στολίδι μου και μανά που με γεννά
Πολλά μπορώ να απαρνησθω μα όχι και εσένα
Μια σου λέξει ήθελα τίποτα παραπάνω
Μια κουβέντα ύστερα θεέ μου ας πεθάνω
Κάθε που κάνω όνειρα ξεχνώ τα περασμένα
Όμως τα βλέπω και αυτά θολά και γκρεμισμένα
Προστάτεψε μου την καρδιά γιατί πολλά χει πάθει
Κουράστηκε να αγαπά, σεβντά καημούς και πάθη
Τι να το κάνω αν με θες μα δεν με θες σιμά σου
Εγώ τα πάντα έκανα και συ για μένα ξάσου
Δεν τσι φοβάται ο αετός σφαίρες δειλών που πέφτουν
Έχει απ’τση καλές καρδιές άπου μπορούν κι αντέχουν
Εγώ σε θέλω είπα σου και συ μα οϊ τώρα
Δεν θες να έχεις στην καρδιά καμίας αγάπης μπόρα
Βαλε μια κούπα με κρασί στο χώμα να το ρίξω
Γιατί ο χάρος πήρε μου ότι ήθελα ν’αγγιξω
Χάρε και γίαντα σε ρωτώ ανοίγεις σπίτια μπαίνεις
Άντρες απ’τη καλή φουρνιά αντάμα σου τους παίρνεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
