| |
Κι όταν...
ο πλανήτης δεν προσ-γειωθεί στα χέρια σου...
η θάλασσα δεν θα στερέψει το κορμί...
κι όταν...
ο όχλος πυροβολεί τ" αηδόνια...
δάκρυσε σαν καταιγίδα...
ρούφα μια στάλα στα χείλη...
και ταξίδεψε...
τρίψε στα δάχτυλα έναν κόκκο άμμο...
κτίσε την χώρα της σκέψης στα σπλάχνα σου...
μονάχα ξάφρισε την Ψυχή...
απ' τα βρώμικα χνότα...
κι απλά ταξίδεψε...
σε αυτήν που αγάπησες...
πλάγιασε στο κορμί που πόθησες...
ανακάτεψε γράμματα...
ψιθύρισε μια προσ-ευχή...
κι όλα τα πλάσματα...
ακόμη κι αυτή...
θα σε πιστέψει...
ακλόνητοι ψαλμοί ψυχής...
τόσο απλά...
τόσο έντονα...
τόσο αληθινά...
θα την πολιορκήσεις...
ανιχνεύοντας το άβατο κορμί...
εξαντλώντας τις γεύσεις...
μια συνουσία...
ένας οργασμός...
κι αυτή...
κι εσύ...
θα χαθείτε σαν μόρια...
στο πάθος...
στον πόθο...
στον πυρήνα τ' αγέραστου...
Έρωτα...
σαν άπειρα παιδιά...
σε μιας ξεχασμένης αλάνας...
τα έγχρωμα απάτητα αναχώματα...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
