| |
Κόρη που ενηλικιώθηκες προτού προτού να πρέπει
Μες τα χωράφια δρέποντας τα ανθάκια του ανέμου
και δένοντάς τα σε λευκά, να ξεραθούν, μαντήλια
όπως τα λευκοκίτρινα μπουμπούκια του χαμομηλιού,
πως δεν σεβάστηκε το δέρμα σου ο ήλιος
και πως το αλάτι μπόρεσε να σ' αρμυρίσει
.
Κόρη θαλασσινή, μετρώντας τη φουρτούνα με τα μάτια σου
Πως περπατάς, πως περπατάς πάνω στα κύματα
Τρυγώντας άοκνα, πόση πορφύρα ακόμη για τα χείλη σου
Γράφοντας ανεξίτηλη, στων γλάρων τα φτερά, γραφή
Και βάφοντας ώρα που ξημερώνει τα πέπλα της αυγής
Και τις γραμμές, με άλικο χρώμα, των οριζόντων
Κόρη ουράνια, ακολουθώντας τις τροχιές των αστεριών
Και ιχνηλατώντας τα ξυπόλυτα βήματα της σελήνης
Μην κουραστείς να έρχεσαι μην βαρεθείς να μ' αγκαλιάζεις
Με μπράτσα βότσαλα που αφέθηκαν να λευκανθούν στο κύμα
Και να οδηγείς τα βήματα ετούτου του δειλού χεριού
Στα μονοπάτια του λευκού ,μπροστά μου που είναι, φύλλου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
