| |
| | Η κυρα Λένα |  | | | Καλή ανάγνωση | | |
Η κυρα Λένα
Θυμάμαι, πως είχε ομίχλη εκείνη η ημέρα..
Τα πάντα ήταν σκεπασμένα ,πέρα ως πέρα.
Εγώ πιστεύω ο ήλιος πως δεν ήθελε να δει.
Της μέρας τα μελλούμενα και στεναχωρηθεί.
Αργά περπάταγε στον δρόμο, η κυρα Λένα.
Βαριά ήταν τα βήματα, τα χρόνια περασμένα.
Αργά την οδηγούσανε ,στην εκκλησιά να πάει.
Προσκύνημα στην Παναγιά, που τόσο αγαπάει.
Πέντε παιδιά ανάθρεψε και σπούδασε στα ξένα.
Μα όλα στα ξένα μείνανε ,κοντά της ούτε ένα.
Ζωές δικές τους κάνανε και πλούτισαν αυτά.
Κανένα όμως δίπλα της ,τώρα στα γηρατειά.
Κάθε που είναι Κυριακή ,πάει στην εκκλησιά.
Τον πόνο της ψυχής της ,να πει στην Παναγιά.
Όσο κρατάει η λειτουργία ,εκείνη της μιλάει.
Και πάντα κάθε Κυριακή, τα Αγια κοινωνάει.
Μιλά και λέει στην Παναγιά ,όλα τα βάσανα της.
Πόσο της λείπουνε πολύ ,τα πέντε τα παιδιά της.
Παρακαλάει να είναι καλά, εκεί μακριά στα ξένα.
Να είναι καλά και να είναι πάντα, αγαπημένα.
Αργά και αργά κατάφερε, φτάνει στην εκκλησία.
Μα είχε αργήσει η φτωχή, τέλειωνε η λειτουργία.
Λαχτάρησε η ψυχούλα της, μήπως δεν μεταλάβει.
Και η καρδιά την πρόδωσε ,δίχως να καταλάβει.
Τρέξανε όλοι απάνω της ,τι έχεις κυρα Λένα;
Και ο παπάς στο πλάι της ,όλοι τα’ χουν χαμένα.
Τι να σου κάνω τέκνο μου; ποιον να ειδοποιήσω;
Η κυρα Λένα ψέλλισε σιγά ,θέλω να κοινωνήσω!!
Τρέχει ο δόλιος ο παπάς ,φέρνει την κοινωνία.
Κι αμέσως την μετάλαβε, δίνοντας ευλογία.
Γέμισε ομίχλη ξαφνικά ,όλη η εκκλησιά.
Και η κυρα Λένα πέταξε, έφυγε μακριά.
Ο κόσμος όλος γύρω της ,λύπη έχει μεγάλη.
Και ο παππούλης χάιδευε, το άψυχο κεφάλι.
Κοιτάξτε είπε ο παπάς , πως μας χαμογελά.
Τα έβλεπε όλα τούτα ,η κυρα Λένα από ψηλά.
Δυο άγγελοι στο πλάι της ,την κοίταξαν ρωτώντας.
Γιατί απ ‘την ζωή της έφυγε ,τάχα χαμογελώντας;
Σαράντα μέρες λεύτερη ψυχή ,στον κόσμο θα γυρνώ.
Σαράντα μέρες Άγγελοι ,που στα παιδιά μου θα βρεθώ.!!
Χάθηκε η ομίχλη μονομιάς, από παντού στον κόσμο.
Και όλη η γη καθάρισε και μύριζε σαν δυόσμο.
Οι Άγγελοι δεν θέλησαν ,να χάσει την χαρά της.
Τίποτα να μην έχει εμπόδιο, να βλέπει τα παιδιά της!!!
John Fenix
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 24
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | | | |
|
dimos-tzeni
31-08-2011 @ 00:07 | ό,τι και να πουμε είναι λίγο...!!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | ivikos
31-08-2011 @ 00:14 | Μου θυμίζει πεζογραφία Παπαδιαμάντη!!!!!!!!!!!
ΕΞΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | vasanopaido
31-08-2011 @ 00:19 | ::wink.:: ::wink.:: ::wink.:: | | CHЯISTOS P
31-08-2011 @ 00:23 | Σαν να βγήκε από την λαϊκή παράδοση !. Εξαιρετική η γραφή ! | | dr.rockthan
31-08-2011 @ 00:29 | ποιηση παλιου καιρου γεματη δυνατα συναισθηματα!!!!!!!!!! | | ΚατεριναΘεωνα
31-08-2011 @ 01:39 | Δυο άγγελοι στο πλάι της ,την κοίταξαν ρωτώντας.
Γιατί απ ‘την ζωή της έφυγε ,τάχα χαμογελώντας;
Σαράντα μέρες λεύτερη ψυχή ,στον κόσμο θα γυρνώ.
Σαράντα μέρες Άγγελοι ,που στα παιδιά μου θα βρεθώ.!!
συγκλονιστικό !!!!!!!!!!
| | Celestia
31-08-2011 @ 04:08 | ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | AETΟΣ
31-08-2011 @ 05:32 | Δυο άγγελοι στο πλάι της ,την κοίταξαν ρωτώντας.
Γιατί απ ‘την ζωή της έφυγε ,τάχα χαμογελώντας;
Σαράντα μέρες λεύτερη ψυχή ,στον κόσμο θα γυρνώ.
Σαράντα μέρες Άγγελοι ,που στα παιδιά μου θα βρεθώ.!!
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλημέρα!
::yes.:: ::smile.:: | | oneiropola
31-08-2011 @ 08:29 | Χάθηκε η ομίχλη μονομιάς, από παντού στον κόσμο.
Και όλη η γη καθάρισε και μύριζε σαν δυόσμο.
Οι Άγγελοι δεν θέλησαν ,να χάσει την χαρά της.
Τίποτα να μην έχει εμπόδιο, να βλέπει τα παιδιά της!!!
Εξοχο !!! ::theos.:: ::theos.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
31-08-2011 @ 08:49 | ::yes.:: ::yes.:: τα σεβη μου............!!!!!!!!!!!!!!! | | ΜΙΧΑΛΗΣ 63
31-08-2011 @ 10:28 |
Υποκλίνομαι !!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: | | φραγκοσυριανος
31-08-2011 @ 12:59 | Πέντε παιδιά ανάθρεψε και σπούδασε στα ξένα.
Μα όλα στα ξένα μείνανε ,κοντά της ούτε ένα.
Ζωές δικές τους κάνανε και πλούτισαν αυτά.
Κανένα όμως δίπλα της ,τώρα στα γηρατειά.
Κάθε που είναι Κυριακή ,πάει στην εκκλησιά.
Τον πόνο της ψυχής της ,να πει στην Παναγιά.
Όσο κρατάει η λειτουργία ,εκείνη της μιλάει.
Και πάντα κάθε Κυριακή, τα Αγια κοινωνάει.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | giannis0911
31-08-2011 @ 14:21 | Αχ βρε γιάννη , γεμάτο εικόνες και συναισθήματα ..με συγκίνησε , ο πόνος του , η ελπίδα του , η αγάπη του , η μοναξιά κι πεθυμιά του ...ταυτίστηκα με την κυρά λένα και ένιωσα κάθε της ρίγος ...Μπράβο ... ::yes.:: | | malkon64
31-08-2011 @ 15:12 | Πολύ Όμορφο ............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | | monajia
31-08-2011 @ 18:37 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ierapostolos
31-08-2011 @ 20:08 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Σου το έχω γράψει κι άλλη φορά, σαν ταινία μικρού μήκους με έμμετρη διήγηση. Κάπου ανέφερες ότι ασχολείσαι με συγγραφή σεναρίων και αυτό φαίνεται από την ικανότητά σου να συναρπάζεις με τις ιστορίες σου. | | Αγνή
31-08-2011 @ 20:33 | συναισθηματική μαγεία, μπράβο!!!!!!!!! | | prince philip
31-08-2011 @ 21:00 | Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | XARMOLYPH
01-09-2011 @ 00:26 |
...Αργά και αργά κατάφερε, φτάνει στην εκκλησία.
Μα είχε αργήσει η φτωχή, τέλειωνε η λειτουργία.
Λαχτάρησε η ψυχούλα της, μήπως δεν μεταλάβει.
Και η καρδιά την πρόδωσε ,δίχως να καταλάβει...
...εξαιρετικό Γιάννη...
...η ειδωλολατρεία είναι το όπιο των πτωχών τω πνεύματι...
| | Αφροδίτη Γιαννάκη
02-09-2011 @ 20:03 | Πολύ ωραία αφήγηση, ευαίσθητα δοσμένη. Πολύ συγκινητικό και το τέλος. Μπράβο! | | selenagomez
08-09-2011 @ 11:11 | ::up.:: ::up.:: | | marico butterfly
22-09-2011 @ 23:10 | ::theos.:: ειναι ΤΕΛΕΙΟ!!!!!!!!
στίχοι !!!!!!!
ύφος !!!!!!!
σενάριο !!!!!!!
::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
31-12-2012 @ 16:01 | ::angel.:: ::angel.:: ::theos.:: | | Pavlos Melas
31-12-2012 @ 21:31 | Φίλε Γιάννη μια ωραιότατη συγκλονιστική αφήγηση!!!!!!
καλή χρονιά | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
