| |
| | Έρημη απειλή |  | | |
Απαραβίαστος ο όρκος στην ανάγκη,
που προκαλούσε σαν το ψεύτικο γιατι.
Μαλαματένια η μορφή σου στο φαράγγι,
όταν σκοτώθηκες μου μούδιασε απειλή.
Γιατί το έκανες και έβγαλες αντίο,
και οι κινήσεις σου αδιάφορα θολές.
Πως μετανόησες και πνίγηκες στο κρύο,
και μου ψυθίρισες στιγμές εφηβηκές.
Καθώς σου πρόσφερα αιτία να καθήσεις,
στις πολυθρόνες των ονείρων μου ψηλά.
Γιατί αδιάκριτα σχολίαζες τις πτήσεις,
των σκέψεων μου προτού πέσουν χαμηλά.
Έπρεπε γύρω σου να ψάξεις για την λύση,
και οχι ανώριμα να πέφτεις στα ζητώ.
Να μην λυπάσαι για το κάθε σου μεθύσι,
και να βουρκώνεις οταν λέω σ' αγαπώ.
Ίσως υπάκουσες την έρημη σου εικόνα,
μεσ΄στο ξημέρωμα που χάθηκε η λαλιά.
Σε αναζήτησα ξανά μέσα στο χώμα,
και είδα πάλι θάνατο εσένα να φορά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ?? | | | |
|
alena
21-10-2005 | οι στιχοι σου αγγιζουν καθε φορα πολυ λεπτες γραμμες...Βγαζεις μια ευαισθησια και μια σκληροτητα μαζι... | | BonnieJo
21-10-2005 | μου αρέσει που μπλέκει απορία,αποστροφή και τρυφερότητα μαζί.. | | Αγνή
21-10-2005 | Πολύ αξιόλογες εικόνες, μα αν μου επιτρέπεις, δύσκαμπτες στην απόδοσή τους... | | gthepoetc
27-10-2005 | Σωστό... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
