Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κυνηγώντας το ανέφικτο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269432 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κυνηγώντας το ανέφικτο
 
Κυνηγώντας το ανέφικτο πορεύθηκε
στο διάβα της ζωής της...
το άπιαστο, το σύννεφο των οραμάτων της...
και των Ονείρων της τη θαλπωρή προσπάθησε να νιώσει....
τη θαλπωρή που της έλειπε!

σαν όλοι οι άλλοι γύρω της
με τετραγωνισμένα μυαλά, σαν καλοκουρδισμένες μηχανές
ζούσαν τη μίζερη καθημερινότητά τους,
εκείνη αρνήθηκε πεισματικά ν' ακολουθήσει τα ίδια και τα ίδια,
μα με οδηγό τα "θέλω" της ξεκίνησε
για το μεγάλο μπάρκο της ζωής της...
μόνο τα "θέλω" της, τίποτε άλλο!

Ήξερε....
πως δε μπορούσε να συμβιβαστεί και να προδώσει
αυτά που κάναν το κορμί της να δονείται
και την ψυχή της να σκιρτά από συγκίνηση...

δε μπορούσε να λυτρωθεί
από τη γλυκιά σκλαβιά του Έρωτά του
κι από τα σφιχτά δεσμά της Αγάπης του!

γιατί άλλωστε να το κάνει;
Μήπως για να κερδίσει την ελευθερία και τη μοναξιά που αυτή συνεπάγεται;
Μήπως για να κρατήσει ψηλά το ψυχρό σκήπτρο του εγωισμού, που θα πάγωνε την ερωτευμένη της καρδιά;

Όχι!

Τίποτε δεν ήταν πιο πολύτιμο γι΄αυτήν
από τις μικρές στιγμές που βίωνε μαζί του
και μεθούσε από ευτυχία.....
κι ευχόταν...αυτή η γλυκιά μέθη...
να μην τέλειωνε ποτέ!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

viki
 
John Fenix
06-09-2011 @ 23:32
Τίποτε δεν ήταν πιο πολύτιμο γι΄αυτήν
από τις μικρές στιγμές που βίωνε μαζί του
και μεθούσε από ευτυχία.....
κι ευχόταν...αυτή η γλυκιά μέθη...
να μην τέλειωνε ποτέ!

::up.:: ::up.:: ::up.::
aridaios
07-09-2011 @ 01:17
δε μπορούσε να συμβιβαστεί και να προδώσει
αυτά που κάναν το κορμί της να δονείται
και την ψυχή της να σκιρτά από συγκίνηση... ::oh.:: ::oh.::

Πολυ ομορφο
μπραβο σου απο φλωρινα ::kiss.::
χαθηκαμε[σεχω αφιερωμα νεο ποιημα]
aprobleptos
07-09-2011 @ 01:30
Τίποτε δεν ήταν πιο πολύτιμο γι΄αυτήν
από τις μικρές στιγμές που βίωνε μαζί του
και μεθούσε από ευτυχία.....
ΥΠΕΡΟΧΟ!!! ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΒΙΚΗ ::theos.::
Medelegief
07-09-2011 @ 05:57
κι όμως κάποτε τελειώνει...συνήθως...
oneiropola
07-09-2011 @ 09:00
::up.:: ::yes.:: ::up.::
φλοισβος
07-09-2011 @ 11:47
Γράφεις με έναν υπέροχα μοναδικό τρόπο...
::up.:: ::theos.:: ::up.::
ierapostolos
10-09-2011 @ 23:11
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ...το άπιαστο, το σύννεφο των οραμάτων της....
....και το κυνήγι όμως του ανέφιχτου...είναι σημαντικό και όμορφο.
malkon64
13-09-2011 @ 14:55
Πανέμορφο ...........!!!!!!!!!!!!!

Την Καλησπέρα μου Βίκη !!!!!!!!!!!

::theos.:: ....... ::theos.::
galanidoy
26-09-2011 @ 16:44
Κυνηγώντας το ανέφικτο πορεύθηκε
στο διάβα της ζωής της...
το άπιαστο, το σύννεφο των οραμάτων της...
και των Ονείρων της τη θαλπωρή προσπάθησε να νιώσει....
τη θαλπωρή που της έλειπε!

Τσακίζει αυτή η στροφή...!!!!
aiolos65
15-01-2012 @ 00:37
Κυνηγώντας το ανέφικτο πορεύθηκε
στο διάβα της ζωής της...

ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ. ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο