Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Για το κορίτσι του χειμώνα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269432 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Για το κορίτσι του χειμώνα
 
.......στην Παναγιά του δρόμου



Γυμνή μορφή χλωμόθωρη, π΄αντανακλά στο χιόνι
καθώς η νύχτα την χτυπά, κι η λούνα απο ψηλά της
γέρνει στο χώμα σαν ιτιά, το βλέμμα δεν σηκώνει
και με τα άσπρα χέρια της μαζεύει τα μαλλιά της .

Γλυκιά φωνή π΄ακούγεται, θαρρείς που πα΄να εκλείψει
να ψυθιρίζει ποιήματα, γεμάτα αντριοσύνη,
κι αυτά να παρασέρνονται σαν κρίνα απάν΄στη θλίψη
απ΄του χιονιά το ξέσπασμα, στην απεραντοσύνη.

Δεν την θωρούν περαστικοί, και δεν υπάρχει λένε
της φαντασίας μου μορφή, τη λένε σαν την δείχνω,
κι όσοι δεν γέννησαν ζωή στα χέρια , και δεν κλαίνε
αντί χλωμόθωρη μορφή, βλέπουν τ΄ερέβου κύκνο.

Μα εγώ τηνε κοινώνησα,με ρίγο και με πόνο
σαν αγκαλιά χορέψαμε, στου ερέβου την αγκάλη,
τα ποίηματα ησαν οι λέξεις της, που έκρυψα στο χρόνο
και τα λυτά της τα μαλλιά, μ΄άγγιξαν το κεφάλι.

Μου είπε πως γεννήθηκε, σε μιά καρδιά σπασμένη
σαν απ΄αυτές που τάζουνε του κόσμου οι προδωμένοι,
πως έσταξε απ΄τα μάτια της, μια αγάπη ξεχασμένη
και στο χιονιά μου΄πε πως ζει, μόνη, απελπισμένη.

Και ειναι οι δικές μου οι γραφές, απ το δικό της χέρι
θαρρείς ,γιατί στα μάτια της ,επέρασε η ζωή μου,
σαν τις νυχτιές τις παγερές, στου κρύου το καρτέρι
χόρευε με τη θλίψη της, επάνω στην ψυχή μου.

Γυμνή μορφή χλωμόθωρη, π΄αντανακλά στο χιόνι
παρέα μου μονάκριβη, στο βιος μου, σαν γερνώ,
γέρνει κι απόψε σαν ιτιά, το βλέμμα δεν σηκώνει
και λάμπει σαν νεράιδα , στο φως το αποσπερνό.




θανάσης Κρουστάλης
[I][/I][I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της
 
John Fenix
07-09-2011 @ 17:17
ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
07-09-2011 @ 17:30
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
καζανάκι
07-09-2011 @ 17:39
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Πικροδάφνη
07-09-2011 @ 18:01
......................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ονειρεμένο Παραμυθένιο Υπέροχο !!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::love.:: ::theos.::

Καλό σου απόγευμα!
boofox
07-09-2011 @ 18:45
Όμορφο, ξυπνάει μνήμες.
aridaios
07-09-2011 @ 20:02
γέρνει στο χώμα σαν ιτιά, το βλέμμα δεν σηκώνει
και με τα άσπρα χέρια της μαζεύει τα μαλλιά της .

::oh.:: οοοοοοομορφοοοοο ::yes.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
07-09-2011 @ 20:03
κι όσοι δεν γέννησαν ζωή στα χέρια , και δεν κλαίνε
αντί χλωμόθωρη μορφή, βλέπουν τ΄ερέβου κύκνο......μορφή ονείρου ολοζώντανη που λίγοι μπορούν να το βιώσουν....εξαίσιο Θανάση!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.::
**Ηώς**
07-09-2011 @ 20:28
::hug.:: ::kiss.:: ::theos.:: .............!
puzzle
07-09-2011 @ 21:46
::up.:: ::up.:: ::up.::
ierapostolos
08-09-2011 @ 20:44
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Σαν όραμα που το διηγήσαι τόσο όμορφα, που νομίζω το βλέπω τώρα μπροστά μου.
ΝΙΚΟΣ P
17-09-2011 @ 01:19
::up.:: ::theos.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο