| |
Και όταν το γαλάζιο του ουρανού
γίνει ένα με εκείνο της θάλασσας,
τότε μονάχα θα νιώσουν οι άλλοι
αυτό που νιώθουμε εμείς.
Ένα σώμα, μια καρδιά!
Είμαστε ένα εμείς,
κι ας είμαστε χώρια, μακριά...
Τα μάτια μου είναι σε 'σένα.
Πάνω σου. Καρφωμένα.
Όσα δε λέμε, τα ψιθυρίζει ο άνεμος '
στ' αυτιά μας...
Η πραγματικότητα
παίρνει τη θέση των ονείρων και της φαντασίας,
είσαι εδώ! Σε αισθάνομαι.
Πάντα θα είσαι.
Όταν κοιτάς τον ουρανό, θαυμάζεις το φεγγάρι,
κάπου εκεί θα 'μαι κι εγώ!
Η ματιά μας θα χαράζει κοινή πορεία
και η πνοή μας θα ακούγεται έντονα...
Ίδια θα γέρνει ο κορμός μας σε αυτόν του δέντρου
και όμοια θα πλαγιάζει στο σκληρό στρώμα
του κρεβατιού.
Το κερί στο κομοδίνο τρεμοσβήνει
αντίθετα με τη φλόγα της αγάπης μας
η οποία φωτίζει και μένει πάντα
ζωντανή.
Αυτή η μικρή, η τόση δα φλογίτσα μας ζεσταίνει
φως μου.
Μας κρατάει και μένουμε ακόμα εδώ.
Χέρι-χέρι οι ψυχές μας,
τα σώματα αναμένουν μία συνάντηση.
Το δάκρυ έτοιμο να πέσει στο γκρεμό,
τα χείλη στεγνά-χείλη ψάχνουν-να βρούν μιλιά.
Το άρωμα των λουλουδιών θυμίζει
κάτι από εσένα...
Ενώ η ζέστη του καλοκαιριού την όμορφη
αγκαλιά σου.
Και πάλι είμαι εδώ, μα βρίσκομαι αλλού.
Είμαι στη γη-στα σύννεφα πετώ.
Στο νερό της θάλασσας περπατώ.
Στο κενό ταξιδεύω. Κι όμως μπορώ!
Κι ας είμαι κοινή θνητή.
Όλα τα μπορώ και γι' αυτό ευθύνεσαι
εσύ.
Ακεί να νιώθεις όπως εγώ
και έπειτα η κάθε στιγμή θ' ανταμώσει την ανάμνηση
και με τη σειρά τους όλα θα γίνουν
παρελθόν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
