stixoi.info: Ένας άνθρωπος κόσμος

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ένας άνθρωπος κόσμος

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130447 Τραγούδια, 269377 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ένας άνθρωπος κόσμος

Είθισται να σου μιλώ αισιόδοξα:
για την πέτρα, το κουπί και το ανθισμένο κυκλάμινο.
Να παιχνιδίζω με τα αίματα
κι από τα τραύματα να σου μαθαίνω το φιλί και τον ήλιο.

Τη συνήθεια αυτή, τη φαντάζομαι
σαν ένα διθέσιο αμάξι μόνο για Εσένα και για Εμένα.

Κλέβω πολλές φορές που λες μέσα απ’ τα χέρια σου
εκείνο το τεράστιο τιμόνι του εαυτού μου
και το γυρνάω αδέξια, πέρα ως δώθε
για να μάθω τον κίνδυνο όταν είμαι μακριά σου.

Τυλίγω γάζες, φτιάχνω μια εσάρπα με πληγές
που όσο τη σφίγγω
τόσο μαθαίνω να πεθαίνω και να αρχίζω
να αναπολώ τις στιγμές που σου μιλούσα αισιόδοξα.

Κι έτσι θυμάμαι τον κόσμο που μαρμάρωσε οικτρά τους ήρωες του
έτσι θυμάμαι, να μυρίσω τη φθορά μέσα απ’ το ρούχο του χειμώνα
-αλήθεια χειμώνιασε κι έβγαλε δόντια τούτος ο ήλιος-
Τσακίζω την πέτρα του ύστερα
κι απ’ τα ναυάγια των καιρών ό,τι απόμεινε
ένα ορφανό κουπί
στα χέρια του μαστιγωτή Ποσειδώνα

Ακούω τη θάλασσα να κλαίει μέσα απ’ το αλάτι της,
ακούω τα ψάρια στους βυθούς να συζητούν μόνο για θάνατο
Κι αφού έχω θάψει με τα τιμαλφή μου στους βυθούς
τα αγριοχαμόγελα,
τα μνημονεύω με το πέταγμα του κομμένου κυκλάμινου.

Αντεστραμμένη και η ίδια
σαν ένα είδωλο κυρτό του εαυτού μου
θυμάμαι να επιστρέψω στο ταξίδι μας.
Να σου μιλήσω για την κόκκινη μπογιά πάνω στον τοίχο
-πόσο ομορφαίνει τη ζωή μας μια λεξούλα-
κι αρχίζω πάλι να ισορροπώ μέσα στα χέρια σου,
στις δικλείδες ασφαλείας του κενού μου.

Κι είμαι ένας άνθρωπος.
Κι είμαι ένας κόσμος.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 4


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Ναταλία... 17-09-2011 @ 13:45	Να σου μιλήσω για την κόκκινη μπογιά πάνω στον τοίχο -πόσο ομορφαίνει τη ζωή μας μια λεξούλα- κι αρχίζω πάλι να ισορροπώ μέσα στα χέρια σου, στις δικλείδες ασφαλείας του κενού μου. Κι είμαι ένας άνθρωπος. Κι είμαι ένας κόσμος. Αθανασία μου πάντα γράφεις υπέροχα ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
Αστρογιογγι 17-09-2011 @ 13:54	Mμμμμ! Ναι ρε))))
malkon64 17-09-2011 @ 14:36	Κι είμαι ένας άνθρωπος. Κι είμαι ένας κόσμος. Έξοχο ..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλό Μεσημέρι !!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Tikalouba 17-09-2011 @ 15:00	-πόσο ομορφαίνει τη ζωή μας μια λεξούλα- Καταπληκτική Αθανασία! ::yes.::
monajia 17-09-2011 @ 17:17	ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ................... ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ........................ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elena351 17-09-2011 @ 17:37	Κι είμαι ένας άνθρωπος. Κι είμαι ένας κόσμος. ΑΞΙΑ !!!! Υποκλίνομαι στη πάνα σου κουμπαρούλα !!!! ::theos.:: ::love.:: ::theos.:: http://youtu.be/bKcUXKB_8yQ
Βασίλης Μ. 17-09-2011 @ 17:53	Συγχαρητήρια Αθανασία!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
elsa98 17-09-2011 @ 19:30	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αριστούργημα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
sunnyvita 18-09-2011 @ 00:09	''Κι είμαι ένας άνθρωπος. Κι είμαι ένας κόσμος''
φλοισβος 19-09-2011 @ 12:25	Είσαι πολύ σημαντική δημιουργός... Νοιώθω τυχερός που σε διαβάζω.. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο