stixoi.info: Σε κυνηγήσαμε ζωή

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Σε κυνηγήσαμε ζωή

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130524 Τραγούδια, 269402 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σε κυνηγήσαμε ζωή

[I][color=#000000][font=Georgia]Σε κυνηγήσαμε ζωή
στων πράξεων το άθροισμα
από το σύνολο αφαιρώντας..

Κρατώντας μες της μνήμης τα υπόλοιπα
της πράξης το αποτέλεσμα
που άλλοτε τείνει στο μηδέν
κι άλλοτε γίνεται μονάδα.

Από το δεν έως τα πάντα .

Τι ήσουν άραγε λοιπόν ;

Φωτιά στα χέρια κι έκαψες
ή στις παλάμες
στάχτη εμέτραγες ;

Περάσανε τα όμορφα
τ’ ανέμελα, τα χρόνια και εφθάρηκε
της νιότης το ουράνιο το τόξο
ξεθώριασαν τα χρώματα
σα ρούχο που φορέθηκε κι εθάμπωσε
κι απόμεινε μια ανάμνηση στο χρόνο.

Λίγο βαμμένη με χαρά,
λίγο βαμμένη πόνο.

Λίγο με χρώμα απo το φως
λίγο απ’ το δείλι τόνο.[/font][/color]
[I]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..

monajia 18-09-2011 @ 14:10	Λίγο βαμμένη με χαρά, λίγο βαμμένη πόνο. Λίγο με χρώμα απo το φως λίγο απ’ το δείλι τόνο . ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία... 18-09-2011 @ 14:14	Περάσανε τα όμορφα τ’ ανέμελα, τα χρόνια και εφθάρηκε της νιότης το ουράνιο το τόξο ξεθώριασαν τα χρώματα σα ρούχο που φορέθηκε κι εθάμπωσε κι απόμεινε μια ανάμνηση στο χρόνο. Λίγο βαμμένη με χαρά, λίγο βαμμένη πόνο. Λίγο με χρώμα απo το φως λίγο απ’ το δείλι τόνο . Ζωγράδησες Ιωάννη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
sofiagera 18-09-2011 @ 14:19	Περάσανε τα όμορφα τ’ ανέμελα, τα χρόνια και εφθάρηκε της νιότης το ουράνιο το τόξο ξεθώριασαν τα χρώματα σα ρούχο που φορέθηκε κι εθάμπωσε κι απόμεινε μια ανάμνηση στο χρόνο. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Είναι όλο υπέροχο!!!!!!
Pavlos Melas 18-09-2011 @ 15:26	Λίγο βαμμένη με χαρά, λίγο βαμμένη πόνο. Λίγο με χρώμα απo το φως λίγο απ’ το δείλι τόνο . Πολύ ωραίο Γιάννη!!!!!!!!!!!!!!!! καλό μεσημέρι
αντικλείδι 18-09-2011 @ 16:41	πολύ ωραίο Γιάννη !!!!! ::theos.:: ::hug.::
Ηώς 18-09-2011 @ 17:19	που άλλοτε τείνει στο μηδέν κι άλλοτε γίνεται μονάδα...............................!έτσι!!!!!! τα σέβη μου Γιάννη!
Akrivauthority 18-09-2011 @ 19:37	Μελαγχολικό...όμορφο...Μα όσο βλέπω το χαμόγελό σου...πάντα ανατολή θα υπάρχει... ::hug.:: ::love.:: ::hug.::
elsa98 18-09-2011 @ 20:47	Από το δεν έως τα πάντα . Τι ήσουν άραγε λοιπόν ; Φωτιά στα χέρια κι έκαψες ή στις παλάμες στάχτη εμέτραγες ; !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ierapostolos 18-09-2011 @ 21:04	::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ...ξεθέριασαν τα χρώματα.....
oneiropola 18-09-2011 @ 21:29	Περάσανε τα όμορφα τ’ ανέμελα, τα χρόνια και εφθάρηκε της νιότης το ουράνιο το τόξο ξεθώριασαν τα χρώματα σα ρούχο που φορέθηκε κι εθάμπωσε κι απόμεινε μια ανάμνηση στο χρόνο. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Πικροδάφνη 18-09-2011 @ 23:54	..................!!!!!!!!!!!!!!!!! .......Έτσι είναι ! Πολύ ωραίο!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φλοισβος 30-09-2011 @ 19:08	Πάντα νοιώθω τυχερός που σε διαβάζω Γιάννη.... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο