| |
Denis
24-10-2005 | Πικρή, πλην αληθινή διαπίστωση... Αρκεί, βέβαια, να θυμάσαι ακόμα τα φυματικά όνειρα της νύχτας που πέρασε, όταν πια δρασκελάς την Πύλη του Συνειδητού... Μήπως, άραγε, το ένστικτο της ψυχολογικής επιβίωσης κι αυτοσυντήρησης ή κάποια μορφή ανώτερης Πρόνοιας, απωθεί ή εξορίζει αυτόματα τέτοια όνειρα στην περιοχή της λησμοσύνης μερικών προνομιούχων; Αναρωτιέμαι, επίσης, το ίδιο, τάχα, δε συμβαίνει και με τα όμορφα και χαρούμενα όνειρά μας; Κι αυτά δεν τα γευόμαστε στο ξύπνημα; Όποιοι τα θυμόμαστε; Κρίμα, μόνο, που η αφύπνιση, κι ό,τι την ακολουθεί, δε σηματοδοτεί, κατά κανόνα, απλώς το επίμονο μεταίσθημα ενός νυχτερινού ονείρου, που, ήδη, σχεδόν εξατμίστηκε, αλλά συχνά, για τους περισσότερους, ατομικά και συλλογικά, προοιωνίζεται τον γολγοθά του ζωντανού καθημερινού εφιάλτη μας... | | outis
24-10-2005 | Πάντως και το Ποίημα μου άρεσε πάρα πολύ! | | Μετέωρος Άγγελος
24-10-2005 | Λιγα λογια, πολυ νοημα! | | annaΤi
24-10-2005 | Έστω.... :):):) | | annaΤi
24-10-2005 | ...ότι.... :) | | Εκάτη
25-10-2005 | μικρό και αληθινό! Περίεργο...ενώ το ξέρεις να το διαβάζεις! | | ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
25-10-2005 | Αυτη ειναι καρτα ! Θα την βαλω πανω στο γραφειο στο μαγαζι και θα την δειχνω στα "φιλαρακια" που θελουν τσιγαρο και καφε στο μαγαζι ! Σ'ευχαριστω κυρια μου . Τα σεβη μου! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
