| |
Θλιμμένη κυρία
Στην αγέλη των μασκοφόρων θηρευτών
Τι αλήθεια να γυρεύεις;
Κόρη εσύ της Ιφιγένειας
Και μάνα μαζί μονάκριβη
Φοβάσαι πάντα μην βρεθείς ξενιτεμένη
Μακριά από την Αυλίδα
Και στέκεις μπρος τους παραδομένη;
Θλιμμένη κυρία
Γιατί άραγε να ντύθηκες
Την προβιά μιας προβατίνας;
Αμέτρητες οι πυκνές σου τρίχες
Λευκές και άγριες, ενοχικές
Συνθέτουν το προς σφαγήν ερίφιο
Που συμβολίζεις.
Και ούτε μία δεν επαναστάτησε ακόμη...
Θλιμμένη κυρία
Σαν φρεγάδα ακυβέρνητη αρμενίζεις
Σε θολά νερά.
Ξεπηδάς από τα προγονικά σου σύμβολα
Ακολουθείς καπετάνιους δίχως πυξίδες.
Υπακούς σε ένα πλήρωμα υπνοβάτες
Άγκυρα για να ρίξεις στην πιο βαθιά
Στη πιο μαύρη σπηλιά της Αχερουσίας.
Θλιμμένη μου κυρία
Τόσα χρόνια εκπορνεύεις το κορμί σου
Δεχόμενη το όνειδος και την κοροϊδία.
Μα από τα τόσα και τόσα
Αγήματα που όργωσαν το χρηστό σου σώμα
Κανένας δεν κατάφερε να κλέψει
Τον πιο όμορφο και ποθητό σου θησαυρό
Στα μάτια σου την άγρια περηφάνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
