| |
Μα τι μυστήριος χρησμός
έρωτα αθάνατου όρκος
πώς να τον ερμηνεύσω
και την ορθή ατραπό να φέξω;
Για Άρτεμη έλεγε αυτός
ίνδαλμα παρθένας θεάς
και ως έριφος ο ανόητος
εγγύς ευρέθηκα της αγκαλιάς
Μα φιλοπάρθενη όντας στράφηκε
στο θερμό της το λουτρό
του σάτυρου σαν είδε
τον πολύμορφο μανδύα.
Μα σαν το κεντρί του Έρωτα
πυρώσει την καρδιά
και σαν τεντώσουν τα φτερά
στου απείρου τα νερά
και σαν αρχίσει ο Βακχικός
μαινόμενος τυμπανισμός
πώς να παύσεις τον χορό
τον οινοθέντα ποταμό;
Καυλωμένος φύσιξε ο Βοριάς σκορπίζοντας τα φύλλα
και ως μαινόμενος πίθηκος τις φυλλωσιές πηδούσα
χορεύοντας στα πεδινά, πηδώντας τα ακροβούνια
την όψη της νύμφης έχοντας ως ζωογόνα μνήμη
την ποθητή που αντίκρυσα στις όχθες του Σιμόει
που ρέει σιμά του Ωκεανού, στο τέντωμα του απείρου
και ο ελισσόμενος χορός μου, γύρω απ' την νύμφη ήταν
άλλωτε προσεγγίζοντας, άλλωτ' απομακρύνοντάς της
μα τρομαγμένη η νύμφη βλέποντας τον άγριο χορό μου
όλο και βυθιζόταν στου λουτρού της την αγκάλη
πίνοντας της Λήθης το θερμό ηδονικό νερό
αγνοόντας τις ροές του οινοθέντα Σιμόει
και τυφλωμένος όντας απ' του έρωτα τον οίστρο
αγνόησα τις πληγές που όλο και πληθαίναν
ξέφρενα χορεύοντας στης γής την τραχεία ύλη
μα ο κόπος και ο μόχθος μου βάρυναν τα μέλη
και μόλυβδος χωμάτινος απλώθηκε στην καρδιά μου
εξασθενίζοντας την καύση της βακχικής μου φλόγας
και σε ένα ύστατο άλμα να σώσω την φωτιά μου
από τον Ήλιο τράβηξα του λέοντος το πνεύμα
και ευθύς μεταμορφώθηκα, βρυχήθηκα με σθένος
και πύρωσα τον μόλυβδο με θυμωμένη φλόγα
πείσμωσα και ανέβηκα ξανά στα ακροβούνια
μα του θυμού την φλόγα εύκολα ο μόχθος σβήνει
και πάγωσε ο μόλυβδος την αμέριστη καρδιά μου
και περνόντας ο Ήλιος στην ζυγαριά του κόσμου
στης Αφροδίτης τον οίκο, στην μήτρα της ψυχής μου
στου Ουρανού την ζυγαριά απόθεσε την καρδιά μου
και μολυβένια καθώς ήταν την τράβηξε ως κάτω.
Συννέφιασε ο Ουρανός και οι κορυφές κρυφτήκαν
άστραψε ο κεραύνιος, βρόντηξε την αιγίδα
κεραύνωσε τον μόλυβδο, σπάραξε την καρδιά μου
ξεχύθηκαν τα δάκρυα και στις πλαγιές σκορπίσαν
τις ρίζες των θνητών νοτίζοντας σε βάθος
και ενώ σκόρπισαν τα μέλη μου τροφή για τους τιτάνες
που τέντωσαν τις ρίζες τους το πνεύμα να ρουφίξουν,
στην ταραχώδη θάλασσα κύλλησε η καρδιά μου
στις πέτρες και στην άμμο και σε κύματα μακρά
τότε από την άβυσσο εφάνη ένα δελφίνι
κατάπιε την καρδιά μου και την μορφή του πήρα
πάλεψα με τα κύματα μα η θύελλα μεγάλη
προσπάθησα να βρώ λίγη τροφή μες την θολούρα
μα σύντομα ο κάματος μου λύγισε τα μέλη
και η θάλασσα με ξέβρασε σε μια αμμώδη ακτή.
Σαν κώπασε η θύελλα το σθένος της οργής της
πλησίασε ο λέοντας την κειτόμενη μορφή μου
και σαν μου εξήγησε τον λόγο του αρχέγονου κατόπτρου
σκόρπησε τα μέλη μου και πήρε την καρδιά μου
πήγε και την κάρφωσε σε μια ξερή ροδιά
ευθύς η ροδιά βλάστησε και με καρπούς εβρίθη
και τα μακρυά μαλλιά μου φύλλα γίναν στα κλαδιά μου..
Γέλα ψυχή μου τώρα
π' αργά είν' και πέρασ' η ώρα
που μάτωσ' η νύμφη και ιάθη
που πάλι της τέντωσε τ' άνθη
γέλα με δάκρυα χαράς.
Χαίρε που τέλος ο τρύγος
που επατήθη και εχύθη ο οίνος
σε κρατήρες πολλούς και φθαρτούς.
Χαίρε που κλαίει ο θεός μας
που τον έρωτα χύνει εντός μας
που το άπειρο απλώνει εμπρός μας
και στου αιθέρα τις δίνες πετά.
Γέλα ψυχή μου τώρα
που φθίνει ωραία η οπώρα
που η Γαία γεννάει την Χλώρα
που οι νύμφες ανθίζουν ξανά.
Χαίρε και φίλα τους φίλους
που ξυπόλυτοι μάχονται ψίλους
που ξυπόλυτοι χτίζουνε οίκους
που ποτέ δεν ξεχνούν να γελούν.
Και όταν πάλι έρθει η ώρα
που ξανά θα σε φτάσει η μπόρα
που πολύ θα σε καίει η φλόγα
και της ψυχής σου οι ρίζες θα λιώνουν
ως των ηφαιστίων η ακάματη φλόγα
όπου τα μέταλλα γίνοντα λιώμα
και με χαρά θα το ρίχνεις στο πιώμα
είθε να είναι αυτή.
Που μαζί σου τα πόδια θα κρούει
που το τύμπανό της θα πάλλει
σε μίας καρδιάς τον ρυθμό.
γιατί αν μια τέτοια δίδυμη φλόγα
αγκαλιασμένους τους δύο σας κάψει
ποιός τότε τον χορό σας θα πάψει;
Τι και αν τα κεφάλια σας πέσουν
τι και αν τα κόκαλα σπάσουν
πάλι με χαρά θα ενωθούν
τα κομμένα σπασμένα σας μέλη
τα μαδημένα τσακισμένα φτερά.
Αφού ο χορός σας θα είναι ουράνιος
ριψαύχενος και πλήρης αστέρων
και ο θάνατος θα φαίνετ' αστείος
κάποιων άλλων καημένων φονιάς..
και να που τώρα εγώ σας αφήνω
στης ελάφου απά την ουρά..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
