| |
Ανοίγω του σπιτιού μου τα συρτάρια
Και ρούχα μουχλιασμένα με κοιτούν
Τί τό 'θελες να ντύνεσαι με νάζια?
Υφάσματα είναι μόνο.. δεν μιλούν!...
Ξεγέλασες ανθρώπους κι υποσχέσεις
Μαρτύρησες ν' αρέσεις σε πολλούς
Μα ξέχασες καρδιά μου να πιστέψεις
Τα δόλια τους τα βλέμματα πονούν...
Κι αν κάποιοι σου ζηλέψανε τα στήθη
Τις κνήμες, τους μηρούς και το λαιμό
Για ιδές τους.. πώς σε πέταξαν στη λήθη
Σαν χόρτασαν το κρέας σου ωμό!...
Μελάνι απ' το αίμα μου θα φτιάξω
Κι ωχρή μεσ' στις σελίδες θα χαθώ
Πώς χαίρομαι που ξέρω να διαβάζω!
Βαθιά μες στην ψυχή σου θ' ακουστώ!...
5/11/2005
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
