| |
ΚατεριναΘεωνα
16-11-2011 @ 15:37 | αυτοί που πονάνε και σβήνουν τη θλίψη
δεν έχουν ανάγκη κουράγιο, αυγή
δεμένοι πηγαίνουν σε νύχτες και μέρες
φυτεύοντας σπόρους που δίνουν ζωή
Μπραβο !!!!!!!!!!!!!!
ολο το ποιημα δυνατο και καλογραμμενο.
| | monajia
16-11-2011 @ 16:08 | κι εγώ περιμένω θαμμένος στο δάσος
απάτητος τόπος, καρδιάς διχασμένο κορμί
τα δόντια, τα νύχια σ’ απόκρημνο βράχο
γερά τ’ ακονίζω να γίνουν αρμός της ορμής
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ..............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ο Γέροντας
16-11-2011 @ 18:05 | αυτοί που πονάνε και σβήνουν τη θλίψη
δεν έχουν ανάγκη κουράγιο,::yes.::
αυγή δεμένοι πηγαίνουν σε νύχτες και μέρες
φυτεύοντας σπόρους που δίνουν ζωή ::up.:: ::up.::
καλησπέρα Μέλη .............. | | despoina lira
16-11-2011 @ 20:00 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
