| |
Ήλιος τελματωμένος,
στα έλη του ουρανού μας
εβούλιαξε.
Δεν έμειναν αυλές,
δεν έχουμε ποτάμια,
μονάχα γκρίζες σκιές
και άγρια φαράγγια.
Εδάρη ανηλεώς,
το φως πάνω στ' αστέρια,
το σκότος το είπαν φως,
στα νέα τους ντεφτέρια.
Επίγειος θεός,
δικάζει μ' άλλους νόμους,
τον κόσμο κυβερνά,
με μύριους αστυνόμους.
Μας στέρησε το φως,
μας άναψε τις λάμπες,
τρελός θνητός θεός,
να κάνει ματσαράγκες.
Στις τρώγλες των θεριών,
μας έστησε για λεία,
ποιανού 'ναι η σειρά,
το ξέρουν τα θηρία.
Το φως του ήλιου δένουνε,
το δίκιο φυλακίζουν,
το μίσος προστατεύουνε
και τους καλούς ραπίζουν.
Ήλιος στεκάμενος,
στα έλη του ουρανού μας,
τελμάτωσε,
κανείς τους,δεν αιμάτωσε !
Στώμεν καλώς,
του Κυρίου δεηθώμεν....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
