| |
Έπιασε βροχή
κι ας νόμιζα πως θα 'ναι αιώνιο το καλοκαίρι,
ο άνεμος έφερε σύννεφα στο γαλάζιο της ψυχής μου,
τα κύματα τρυπώνουν στο λιμάνι
κι εγώ μικρό παιδί βλέπω το κάστρο μου να χάνεται στην άμμο...
Άναψα την καρδιά μου σαν κερί
και σου την πρόσφερα να φέγγει λιώνοντας τα σκοτάδια σου,
απ' την αρχή ο άνεμος φυσούσε κόντρα μα δεν την έσβησε,
ήταν η αγάπη μου δυνατή κι έκαιγε σαν ήλιος
μα τώρα το δάκρυ που αργοκυλά φοβάμαι πως θα την σκοτώσει...
Πίστεψα στ' όνειρο
κι ας φώναζε μέσα μου μια φωνή πως είναι ψέμα,
είχα τα μάτια μου κλειστά, δεν άκουγα κανένα,
προχώρησα μες στη φωτιά δίχως να καώ,
βούτηξα στον βυθό χωρίς ανάσα κι όμως δεν πνίγηκα,
μα τώρα που ακροβατώ στην άκρη του ονείρου
κοιτάζω κάτω και τρομάζω στη σκέψη πως αν πέσω
δεν θα σκοτωθώ μα θα ξυπνήσω μακριά σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
