Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: το σημαδι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130603 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 το σημαδι
 παλιο
 
Σ'ενα καρο τραπεζομαντιλο

στοιβαξα τα ονειρα μου

γυαλινο μπουκαλακι του νερου

για βαζο...λουλακί

να ευωδιαζει γιασεμί

καθως τα ματια τ' ουρανου

μου τραγουδουν με γελιο ασπιλο

Ενα κλειδι λουκετου

δίπλα ακουμπισμενο

θυμιζει την καλυβα μας

εκει σαν αμπαρωνουμε τις πικρες μας

η Αγαπη κι Ελπιδα ολο το κρυβουν...

μα εσυ δεν θελεις κλειδαρια

και πομολα

μονο μελι κι αμυγδαλα

σαν μυρωδια κουφετου

το παθος το δοσμενο...

Πιο περα η μανα του Διονύσου

η Σεμέλη

κρασι πορφυρογεννητο

γεμιζει τα ποτηρια μας

αφηνοντας τις σταχτες

στο πορσελανινο τασακι

τρυγωντας της Πανσέληνου

τα βελη κι ολος ο κοσμος δεν με μελλει

μοναχα τα χατηρια μας

διαφανα δονιζονται

σαν χτες...

Ο Τρυγητης σαν τριγυρνα

με το μωβ πουκαμισο

ριχνει ματιες κλεφτες

προσφεροντας την αβυσσο

μα στο καρο τραπεζομαντιλο

λιτα τα ονειρα μας

δεν εχει καπου να πιαστει

την πτωση μας για να γευτει

Τον χωρισμο μας σαν κερνα

πινουμε στην υγεια μας!

μηπως κι αποκαρδιωθει

την μοναξια του μην σκεφτει...

μια κι εμεις στ'αποκρυφά μας

εχουμε το σημαδι μας....



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κανεις δεν ξερει εντελως,τι ειναι εκεινο που του δοθηκε να γραψει ( Μπορχες)
 
Αστρογιογγι
07-12-2011 @ 23:24
http://www.divshare.com/download/16335395-b20
aridaios
08-12-2011 @ 01:10

Ενα κλειδι λουκετου

δίπλα ακουμπισμενο

θυμιζει την καλυβα μας

εκει σαν αμπαρωνουμε τις πικρες μας

η Αγαπη κι Ελπιδα ολο το κρυβουν...

εικονες,εικονες μπραβο σου
monajia
08-12-2011 @ 07:54
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ALIROS
08-12-2011 @ 12:48

Πιο περα η μανα του Διονύσου

η Σεμέλη

κρασι πορφυρογεννητο

γεμιζει τα ποτηρια μας

αφηνοντας τις σταχτες

στο πορσελανινο τασακι

τρυγωντας της Πανσέληνου

τα βελη κι ολος ο κοσμος δεν με μελλει

μοναχα τα χατηρια μας

διαφανα δονιζονται

σαν χτες...

::angel.::
avantage
08-12-2011 @ 13:23

τρυγωντας της Πανσέληνου

τα βελη κι ολος ο κοσμος δεν με μελλει

μοναχα τα χατηρια μας ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: Καλησπέρα..
jilan
08-12-2011 @ 22:31
Εξαιρετικό...... ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο