| |
| | Ευτυχωσ Που Υπαρχουν Ακομη Φιλελληνεσ |  | | | Ας ξυπνούμε και οι Έλληνες | | |
Στο διάβα της πολύχρονης, χιλιάδων ετών, ιστορίας των Ελλήνων και στους τελευταίους αιώνες στη σκλαβωμένη και ελεύθερη χώρα μας, υπήρξαν Έλληνες που ήταν ανθέλληνες (φτιασιδωμένοι ή απροκάλυπτα ξεπουλημένοι προδότες της Πατρίδας).
Σήμερα, αρχίζουν μαζικά οι Έλληνες να ξυπνούν στην ανάγκη των καιρών.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι Φιλέλληνες και μας ξελασπώνουν. Αυτοί γνωρίζουν και γι αυτό αγαπούν τον Ελληνικό Πολιτισμό.
Σιγά - σιγά, αρχίζουμε και εμείς οι Έλληνες (όλο και περισσότεροι) να γνωρίζουμε τον Πολιτισμό, που πάνω του στηρίχτηκε, από την περίοδο της Αναγέννησης*, ο Δυτικός Πολιτισμός, με τις πολλαπλασιαζόμενες αγγυλώσεις του.
*Αναγέννηση ονομάζεται η χρονική περίοδος, που ακολούθησε τον Μεσαίωνα. Θυμίζουμε ότι ονομάστηκε έτσι, επειδή ανακαλύφθηκαν τα Ελληνικά βιβλία και άρχισε η αναγέννηση του Ελληνικού Πνεύματος.
Από αγαπημένη φίλη, πήρα το παρακάτω κείμενο, που θεωρώ χρήσιμο να το μοιραστούμε.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ
Ellada, agapi mou" - Του Etienne Roland*, στη γαλλική "Le Monde" - Αξίζει να διαβαστεί!
"Ellada, agapi mou" - Του Etienne Roland*, στη γαλλική "Le Monde" - Αξίζει να διαβαστεί!
email
Αναρτήθηκε την 10 Δεκεμβρίου 2011, 13:09
Αρθρο του/της: Χριστιάννα Λούπα
image
Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο "ευρωπαϊκή" απ' ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Ελληνα.
Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη - και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική… Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.
Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης… Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.
Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω• δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό. Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών. Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!
Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.
* Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I - Πάνθεον - Σορβόνη.
Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα - Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σωτήρης Τσιλ | | | |
|
**Ηώς**
12-12-2011 @ 06:07 | και φωνές διαμαρτυρίας που γίνονται πράξεις...καλημέρα Σωτήρη!.καλή μας εβδομάδα!
Ελληνίδα έστειλε εξευτελιστική επιστολή στους Άγγλους
Maria Frag
Επιστολή έστειλε περήφανη Ελληνίδα στο εγγλέζικο κανάλι "4" που είχε την... φαεινή ιδέα να στήσει "ριάλιτι" με θέμα την Πατρίδα ΜΑΣ.
Στην επιστολή της αναφέρει στα εγγλεζάκια:...
"Αγαπητοί μου κύριοι του καναλιού 4,
Πληροφορήθηκα αυτές τις ημέρες, όπως και άλλοι Έλληνες, την προβολή του νέου σας ριάλιτυ το οποίο μας προσβάλει πάρα πολύ.
Επειδή είσθε αγενείς, και δεν μπορώ να σας κατηγορήσω γι αυτό διότι ως λαός δεν έχετε ποτέ προσφέρει τίποτα στην ανθρωπότητα (πέρα από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις) αλλά όλα τα πήρατε από εμάς, θα είμαι και εγώ όσο πιο ευγενική μπορώ διότι όπως βλέπετε ως Ελληνίδα δεν θα μπορούσα ποτέ να πέσω στο επίπεδο σας!
Πως θα σας φαινόταν φίλοι μου αν εμείς ξεκινούσαμε ένα ριάλιτυ με ονομασία «Go British for a week» ;
Θα είχαμε πολλά να δείξουμε εκεί.
Προπάντων το φέρσιμο σας όταν πίνετε όταν πάτε σε μία ξένη χώρα, ξεχνώντας βεβαίως την ευγένεια σας και τους νόμους σας.
Σας σέρνουν λιπόθυμους από το ποτό στα σπίτια σας.
Θα μπορούσαμε να δείξουμε επίσης, την εγκληματικότητα και τον χουλιγκανισμό που έχετε άφθονο.
Τις έννοιες οικογένεια και ηθικές αξίες που σας είναι άγνωστες και τις έχετε προ πολλού καταπατήσει.
Και να μην ξεχάσω την εμμονή σας με την συνεύρεση που έχετε αναγάγει σε «εθνικό σπορ» ανάμεσα στα άτομα του ιδίου φύλου.
Ειδικά το τελευταίο είναι η εθνική σας ξευτίλα παγκοσμίως.
Και πριν σκεφτείτε για τα ψεύδη περί αρχαίας Ελλάδας, ανοίξτε κάποιο βιβλίο να πληροφορηθείτε περί του θέματος (από σοβαρές πηγές).
Αλλά δεν θα το κάνουμε (το ριάλιτυ). Και ξέρετε γιατί;
Γιατί είμαστε περήφανοι ως λαός και όχι κομπλεξικοί.
Γιατί όλα μα όλα ξεκίνησαν από αυτόν τον ιερό τόπο.
Γιατί η ιστορία μας είναι η σημαντικότερη και η πιο μακρά παγκοσμίως.
Γιατί μετράμε τους περισσότερους ήρωες καθώς και επιστήμονες από την αρχαιότητα ως σήμερα παγκοσμίως.
Γιατί εμείς σας «ξελασπώσαμε» στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχετε την κα Μέρκελ… καγκελάριο από την άλλη μεριά του καναλιού….
Γιατί, πολύ απλά, αν δεν υπήρχαμε εμείς το πολύ πολύ να ήσασταν ακόμα ή σε καμιά σπηλιά ή πάνω στα δέντρα. Και τέλος:
Γιατί εμείς ότι και να συμβεί θα επιβιώσουμε…!!! Και θα συνεχίσουμε την ένδοξη ιστορία μας ως ΕΛΛΗΝΕΣ.
Προσωπικά, δεν έχω κάτι με τη χώρα σας. Την έχω επισκεφθεί στο παρελθόν, θα την ξαναεπισκεφθώ στο μέλλον και φυσικά θα την σεβαστώ. Διότι έχω τρόπους και δεν είμαι πίθηκος όπως είστε εσείς.
Εξάλλου, δεν έχω κάτι να ζηλέψω, εδώ τα έχουμε όλα. Αν δεν τα είχαμε δεν θα ασχολιόσασταν όλοι μαζί μας.
Όταν κάποιος ασχολείται με «κάτι» σημαίνει ότι αυτό το «κάτι» τον καίει. Και επειδή ο καθένας στο τέλος παίρνει αυτό που του αξίζει, πραγματικά χαίρομαι που δεν θα είμαι στη θέση σας στο προσεχές μέλλον.
Υ.Γ. Είναι τυχαίο που όσοι μας διασύρουν μας χρωστάνε και από κάτι; Επί την ευκαιρία μπορείτε να μας στείλετε πίσω τα μάρμαρα του Παρθενώνα καθώς και αρκετά χρήματα που βγάλατε ως χώρα από την έκθεση τους τόσα χρόνια. | | La Petite
12-12-2011 @ 11:56 | Τι κρίμα που για το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε κάπως υπερήφανοι είναι το παρελθόν μας... και δε κοιτάμε τα σημερινά μας χάλια και πως θα τα διορθώσουμε... παρά βγάζουμε κορώνες όταν κάποιος μας τα υποδυκνείει... μου τη δίνει αυτή η αποθέωση του υποτιθέμενου ένδοξου παρελθόντος... το θέμα είναι τώρα τι γίνεται.. που είμαστε η μόνη χώρα παγκοσμίως για παράδειγμα στην οποία η λέξη κουλτούρα έχει αρνητική σημασία... επίσης μόλις περνάς τα σύνορα (μου έχει δείξει η μικρή εμπειρία που έχω από όσες χώρες έχω πάει στο εξωτερικό) σταματούν να σε σπρώχνουν στο λεοφωρείο... θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα παραδείγματα αλλά μόλις ξύπνησα πίνω καφέ και βαριέμαι.... η πλήρης αναξιοκρατία είναι ένα από αυτά που μου ήρθε έτσι τώρα πρόχειρα στο μυαλό (είμαστε η μόνη χώρα στην οποία επικρατεί αυτό το χάλι στους διορισμούς με τα κόμματα τα ρουσφέτια τους και την πελατοκρατεία... και πάει λέγοντας.... | | ο Γέροντας
12-12-2011 @ 17:27 | Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό. Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών. Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα
!http://www.facebook.com/photo.php?fbid=257056477649882&set=a.189010147787849.41027.188838494471681&type=1&ref=nf | | Σωτήρης Τσιλ
12-12-2011 @ 19:58 | Προς τον La Petite
Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας στην Ελλάδα, που να μη συμφωνεί μαζί σου για τα χάλια μας.
Όμως για κάτι που συμβαίνει, φυσικά υπάρχει μια φυσική αιτία.
Αν σε μια γειτονιά υπάρξουν δηλητηριασμένα σκυλιά να ξεψυχούν με σπασμούς - αφρούς στο στόμα, δεν θα πούμε: Μα τι υποβαθμισμένη, φριχτή περιοχή, πάμε να φύγουμε, απ΄ τους φριχτούς ανθρώπους. Θα σκεφτούμε ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος πολύ διεστραμμένος. Και αν μιλήσουμε με τον κόσμο, μπορεί να νοιώσουμε την οδύνη του και τον αποτροπιασμό του.
Θα μου πείς. Και τι σχέση έχει το παράδειγμα αυτό με την κατάσταση που ζούμε στην Ελλάδα.
Θα σου πω: Καμμία. Απλώς να δούμε πως μπορεί να βγάζουμε από την επιφανειακή εξέταση πραγμάτων, "μη ασφαλή" συμπεράσματα.
Ο "αστοιχείωτος" Έλληνας εργάτης στη Γερμανία, είναι εκεί, τύπος και υπογραμμός. Στο φανάρι, στην Ελλάδα στην άδειά του, μπορεί να αδειάσει στο δρόμο τα αποτσίγαρα. Θα πούμε δεν έχει κουλτούρα, στη Γερμανία θάχει αυστηρές κυρώσεις και ο φόβος φυλάει τα έρμα κλπ.
Οι ανεκδιήγητοι πολιτικοί μας, βγάζουν ένα νόμο άδικο και ηλίθιο (δες χαράτσι), μετά τον διορθώνουν και τον ξαναδιορθώνουν κλπ, πολυνομία για να κατισχύσει θα λέγαμε εκ του αποτελέσματος η ανομία κλπ. Το ψάρι βρωμάει απ το κεφάλι λέει ο λαός.
Αρα στη Ελλάδα υπάρχει ένα φουρφούρι σύστημα, που απαξιώνει τους πολίτες, που τους φέρεται σα χαζά όντα. Αν αυτό γίνεται και συνειδητά, τότε γίνεται φανερή η πρόθεση επί σκοπόν για απαξίωση του Έλληνα πολίτη.
Θα μπορούσαμε επ αυτού να πούμε πολλά.
Εγώ πάντως αυτό που βλέπω, είναι ότι οι Έλληνες αρχίζουμε να ξυπνούμε. Να ξεφεύγουμε από την νάρκη, στην ανάγκη των καιρών και να βελτιωνόμαστε.
Αναφορικά με το ότι προστρέχουμε στους αρχαίους Έλληνες, γιατί δεν έχουμε τίποτα να δείξουμε στο παρόν, θέλω να πω ότι αυτό είναι μεγάλο λάθος και άγνοια. Οι Έλληνες διαπρέπου είτε στο εξωτερικό, είτε είναι ταβερνιάρηδες είτε επιστήμονες. Πολλές εφευρέσεις είναι ελληνικές (όταν βρώ τα σχετικά ντοκουμέντα θα τα αναρτήσω). Προς το παρόν. Σου στέλνω παρακάτω ένα κείμενο. | | Σωτήρης Τσιλ
12-12-2011 @ 19:53 |
Θεμα: Καραθεοδωρής-Αϊνστάϊν-Κρητικός-Κάππος
Αλληλογραφία σπάνιας αξίας του Κ. Καραθεοδωρή
σχολιάστε και εσείς
ΑΘΗΝΑ 20/06/2011
http://www.nooz.gr/image.ashx?fid=564284&v=0&q=80&w=300&h=225
Η αυθεντική γραπτή επικοινωνία και αλληλογραφία του παγκόσμιας φήμης κορυφαίου Έλληνα μαθηματικού του 20ού αιώνα Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, με διακεκριμένους Έλληνες μαθηματικούς της εποχής του αποτελεί το νέο απόκτημα του Μουσείου Καραθεοδωρή στην Κομοτηνή.
Οι χειρόγραφες επιστολές ανταλλάχθηκαν στο διάστημα πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και κατά τη διάρκειά του, σε μια πολυκύμαντη και ταραγμένη περίοδο για όλη την Ευρώπη και για την κατοχική Ελλάδα, κατά την οποία ωστόσο οι Έλληνες επιστήμονες της εποχής συνέχιζαν να συνομιλούν και να αλληλογραφούν με συναδέλφους τους και να υπηρετούν την επιστήμη τους με το ίδιο πάθος και την ίδια φλόγα, παρά τις αντίξοες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες.
Ο Καραθεοδωρή διένυε την τελευταία δεκαετία της ζωής του και ήταν ήδη ένας καταξιωμένος επιστήμονας παγκόσμιας φήμης, έχοντας διανύσει μια πλήρη ακαδημαϊκή διαδρομή και όντας αναγνωρισμένος από όλα τα επιστημονικά ιδρύματα του εξωτερικού και μέλος των σπουδαιότερων Ακαδημιών της Ευρώπης. Η δεκατετράχρονη αλληλογραφία του, με τον θεωρούμενο ως κορυφαίο επιστήμονα του 20ου αιώνα τον Αλμπερτ Αϊνστάιν - η οποία φυλάσσεται στο μουσείο Καραθεοδωρή στην Κομοτηνή - και η αναγνώριση του έργου του από τον τελευταίο, τον κατατάσσει στους κορυφαίους της παγκόσμιας μαθηματικής επιστήμης.
Από τις αρχές μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ο Κ. Καραθεοδωρή μεσουρανούσε στη Γερμανία, στο πανεπιστήμιο του Μονάχου και του Γκέτιγκεν, εν μέσω των τότε «αυτοκρατόρων» της επιστήμης όπως οι Max Plank, Albert Einstein, Herman Schwarz, George Fobenius, Erhard Schmit, Arnold Sommerfeld, Felix Klein, Hermann Minkowski, Arthur Rosenthal, David Hilbert, και πολλών άλλων σημαντικών που ξεπερνούν τους πενήντα. Αλληλογραφία κάποιων εξ αυτών για επιστημονικά προβλήματα με τον Κ. Καραθεοδωρή σώζεται στο Μουσείο Καραθεοδωρή στην Κομοτηνή.
Οι Νικόλαος Κρητικός και Δημήτριος Κάππος ήταν την ίδια περίοδο επίσης γνωστοί μαθηματικοί, ενώ ο Χρήστος Παπακυριακόπουλος βρισκόταν στο ξεκίνημα της πολύ σημαντικής για την επιστήμη των μαθηματικών, ακαδημαϊκής του καριέρας. Οι τελευταίοι ανήκαν στον «κύκλο» των ελλήνων μαθηματικών του 20ού αιώνα στους οποίους η Ελλάδα και η μαθηματική επιστήμη χρωστάει πολλά, των Μ. Στεφανίδη, Δημ. Χόνδρου, Νείλου Σακελάριου, Γ. Ιωακείμογλου, Ι. Καλιτσουνάκη, Π. Ζερβού κ.α.
Οι επιστολές έχουν σταλεί από τον Κ. Καραθοδωρή προς τον Χ. Παπακυριακόπουλο, στον οποίο έχει επίσης σταλεί αλληλογραφία και από τον έτερο διακεκριμένο καθηγητή μαθηματικών και μαθητή του Καραθεοδωρή, Δ. Κάππο, που το διάστημα εκείνο βρισκόταν στη Λειψία. Μεταξύ, των αποκτημάτων είναι και ένας ταχυδρομικός φάκελος με γραμματόσημο της εποχής που έχει σταλεί από τον Ν. Κρητικό προς τον Παπακυριακόπουλο.
Ο Νικόλαος Κρητικός, διδάκτωρ μαθηματικών και δάσκαλος του διακεκριμένου συναδέλφου του Χ. Παπακυριακόπουλου στο Πολυτεχνείο είχε δηλώσει για το έργο του Καραθεοδωρή:
«Όλα τα δημοσιεύματα του Καραθεοδωρή έχουν κάτι το πλαστικό και είναι καλοδουλεμένα, ακόμη και τα λιγότερο σημαντικά, με την αγάπη, την επιμονή και την ευσυνειδησία του καλού τεχνίτη, έτσι χαρίζουν στον αναγνώστη μίαν ανάλογη αισθηματική απόλαυση, όπως το καλομελετημένο με τελείωση παρουσιασμένο έργο τέχνης...».
Κι όμως, δεν μιλούσε για κάποιο φιλολογικό έργο, αλλά για ανώτερα μαθηματικά…
Η πολύτιμη αλληλογραφία περιήλθε στην κατοχή του μουσείου με πρωτοβουλία του μέλους του «συλλόγου φίλων Καραθεοδωρή», της μαθηματικού Πάολας Βαγιωνή, που τις αγόρασε σε δημοπρασία, έναντι σημαντικού ποσού και τις δώρισε στο Μουσείο.
Επιστολές Κ. Καραθεοδωρή προς Παπακυριακόπουλο
Οι επιστολές που απέκτησε το «Μουσείο Καραθεοδωρή» είναι αρκετές και τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσει μια ταξινόμηση για την καλύτερη ανάδειξη και αξιοποίηση τους με τη βοήθεια του επιστημονικού συμβούλου Ν. Λυγερού που είναι ο πρωτεργάτης στο στήσιμο του μουσείου.
Ο πρόεδρος του συλλόγου Φίλων Κ. Καραθεοδωρή και υπεύθυνος του Μουσείου Αθανάσιος Λιπορδέζης δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι πρόκειται για «πολύτιμα ντοκουμέντα που προσθέτουν ακόμη μεγαλύτερο κύρος και εμβέλεια στην προσπάθεια για τη συλλογή σπανίων χειρογράφων, που αφορούν στη ζωή και το έργο του μεγάλου έλληνα μαθηματικού και της εποχής που έζησε».
Τα αποσπάσματα των επιστολών είναι ενδεικτικά της επαφής, που διατηρούσε ο Καραθεοδωρή με τους έλληνες συναδέλφους της εποχής του, οι οποίοι τον αντιμετώπιζαν με δέος και θαυμασμό για την επιστημονική του κατάρτιση και τα επιτεύγματά του.
Η πρώτη επιστολή, όπως συνάγεται από τα γραφόμενα, ανταλλάχθηκε ανάμεσα στον Καραθεοδωρή και στον Παπακυριακοπουλο, την 27η Ιουλίου 1937. Ο Καραθεοδωρή από το Μόναχο γράφει στον Χρήστο Παπακυριακόπουλο τις εντυπώσεις του για την πρώτη εργασία, που ο τελευταίος έγραψε ως τριετής φοιτητής, με τίτλο «Περί μιας δείκτριας των επίπεδων καμπύλων του Jordan». Ο Καραθεοδωρή ενθαρρύνει τον νεώτερο συνάδελφο του να συνεχίσει να γράφει και εύχεται να συναντηθούν και από κοντά, έχοντας για αυτόν ήδη πάρει συστάσεις από τον δάσκαλο του Νικόλαο Κρητικό. Το χειρόγραφο σημείωμα μεταξύ άλλων αναφέρει :
«Μόναχο, 27 Ιουλίου, 1937
«Φίλε, κύριε Παπακυριακόπουλε,
Μετά μεγάλου ενδιαφέροντος ανέγνωσα την εργασία σας η οποία είναι πάρα πολύ καλά συνταγμένη και βασίζεται, όσον δύναμαι να γνωρίζω, επί πρωτοτύπων ιδεών. Είναι βεβαίως άξια δημοσιεύσεως…».
Θα συναντηθούν στην Αθήνα λίγους μήνες μετά. Ο Κρητικός στέλνει επιστολή στον Χρήστο Παπακυριακόπουλο με την οποία τον καλεί για να συναντηθούν με τον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, στο σπίτι της αδερφής του τελευταίου στην Κηφισιά. Όπως αφήνεται να εννοηθεί από την επιστολή Καραθεοδωρή εκεί γίνεται και η προσωπική τους γνωριμία. Λίγους μήνες μετά ακολουθεί και άλλη επιστολή του Καραθεοδωρή προς τον Παπακυριακόπουλο. Η αλληλογραφία τους θα συνεχιστεί και κατά τη διάρκεια της κατοχής και η συνέχεια της προδίδει την εξέλιξη του «μαθητού» αλλά και την ικανοποίηση του «δασκάλου».
Ο Καραθεοδωρής του γράφει από το Μόναχο στις 5 Ιουλίου 1938:
«Φίλε Παπακυριακόπουλε,
Έλαβα και τας δύο εργασίας σας. Την δευτέραν (εργασία) την ανέγνωσε ο κ. Κρητικός με τον οποίο συνεζήτησα σήμερον το απόγευμα. Υπάρχουν ελάχιστα σημεία εις τα οποία μικραί αλλαγαί θα ήσαν επιθυμηταί…».
Παρακάτω ο Καραθεοδωρή δίνει οδηγίες : «Φαντάζομαι ότι δεν θα είναι δύσκολον… εις τον τρισδιάστατο χώρον… καμπύλην… εις τα επίπεδα Χ1,Χ2,…». Ο Καραθεοδωρή προσθέτει: «Θα σας την επιστρέψω πάλι με τας σημειώσεις μας».
Τα πράγματα θα αλλάξουν όμως σύντομα στην Ευρώπη και η …επιστροφή των εργασιών δεν θα είναι …αυτονόητη. Στις 8 Αυγούστου 1942 ο Καραθεοδωρή απαντά στον Παπακυριακόπουλο ότι παρέλαβε μια ακόμη εργασία του, η οποία, όπως ο ίδιος αναφέρει, έφτασε στα χέρια του μέσω του διακεκριμένου μαθηματικού Δημητρίου Κάππου. Εξαίρει την εργασία του Παπακυριακόπουλου και του απαντά σε ανάλογο ύφος, με την προηγούμενη. Οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, ωστόσο, η κατοχή στην Ελλάδα, ο πόλεμος στην Ευρώπη, οι δυσκολίες συγκοινωνίας και επικοινωνίας διαφαίνονται μέσα από την τελευταία παράγραφο της απάντησης Καραθεοδωρή :
«…Ελπίζω να ευρεθεί κάποτε τρόπος να σας την επιστρέψω…».
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1942 ο Παπακυριακόπουλος παίρνει το γράμμα του μαθηματικού Δημήτρη Κάππου από τη Λειψία της Γερμανίας. Τον προσφωνεί «Αγαπητέ Χρίστο…» του απευθύνεται στον ενικό και τον συγχαίρει «διότι παρόλας τας δυσκολίας του πολέμου επέτυχες να δημοσιεύσεις τη διατριβή σου» και του διαβιβάζει τις ευχές του «σύντομα να αναγορευτείς διδάκτωρ». Ο Κάππος σημειώνει ότι μόλις τελείωσε μια σημαντική εργασία του, που - όπως γράφει - την αφιερώνει «εις την επέτειο των γενεθλίων του κ. Καραθεοδωρή…». Στέλνει τέλος «πολλούς χαιρετισμούς» στον Βασιλείου, τον Κρητικό και σε έναν ακόμη συνάδελφό του.
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή
Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας κορυφαίων επιστημόνων και διπλωματών από την Αδριανούπολη, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς παγκοσμίως και προνομιακός συνομιλητής εξαιρετικά λαμπρών προσωπικοτήτων στο χώρο της διεθνούς επιστήμης. Γεννήθηκε στο Βερολίνο στις 13 Σεπτεμβρίου1873 σπούδασε στο Βέλγιο, το Παρίσι και το Λονδίνο και 1898 εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στα μεγάλα αρδευτικά έργα του Νείλου, όπως το φράγμα του Ασιούτ και του Ασουάν. Στην Αίγυπτο του δίνεται η ευκαιρία να μετρήσει την πυραμίδα του Χέοπα, για την οποία εξέδωσε σχετική εργασία. Στράφηκε στα μαθηματικά σε ηλικία 27 χρονών και έως τα 31 του είχε καταπλήξει τον κόσμο με την εργασία του διδακτορικού του ‘‘ Veder die diskontinuierlichen L o sungen in der Variationsrechnung ’’ (Περί ασυνεχών λύσεων στο λογισμό των μεταβολών) που προκάλεσε δέος στην παγκόσμια επιστημονική οικογένεια.
Η συμβολή του Καραθεοδωρή στη μαθηματική επιστήμη αποτιμάται ως μοναδική. Δίχως αυτή, πολλές πρωτοποριακές θεωρίες θα είχαν μείνει στάσιμες και ατελείς. Τον Σεπτέμβρη του 1916 ο Κ. Καραθεοδωρή ανταποκρίνεται άμεσα σε τρεις δυσκολίες που συνάντησε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν στη διατύπωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και του απαντά. Σε μία επιστολή αντίγραφο της οποίας βρίσκεται στα αρχεία του μουσείου Κ. Καραθεοδωρή γράφει:
«Αξιότιμε κύριε συνάδελφε!
Θεωρώ την παράγωγό σας υπέροχη.
Αρχικά με δυσκόλεψε ένα μικρό γραφικό λάθος που βρισκόταν στην δεύτερη σελίδα. Τώρα όμως κατανοώ τα πάντα. Θα έπρεπε να δημοσιεύσετε την θεωρία μ’ αυτήν την μορφή στο Αnnalen der Physik, γιατί οι Φυσικοί συνήθως δεν γνωρίζουν τίποτε για το αντικείμενο αυτό, όπως και εγώ άλλωστε. Θα πρέπει να σας φάνηκα με την επιστολή μου σαν τον Βερολινέζο εκείνο, ο οποίος μόλις τώρα ανακάλυψε το Γκρούνεβαλντ και ρωτάει αν υπήρξαν ποτέ άνθρωποι εκεί μέσα.
Αν θέλετε δε να κάνετε τον κόπο να μου αναπτύξετε και τους κανονικούς μετασχηματισμούς θα βρείτε στο πρόσωπό μου έναν ευγνώμονα και συνειδητό ακροατή. Κι αν επιπλέον λύσετε το πρόβλημα των κλειστών χρονικών γραμμών, τότε προσκυνώ σας. Εδώ κρύβεται κάτι, με το οποίο αξίζει να ασχοληθούν οι κορυφαίοι.
Τους εξαιρετικούς μου χαιρετισμούς
Δικός σας Α. Αϊνστάιν».
Σε άλλη επιστολή τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, ο Αϊνστάιν του γράφει:
«Θα θέλετε να σκεφτείτε κάτι για το πρόβλημα των κλειστών χρονογράμμων; Εκεί βρίσκεται το κέντρο του άλυτου μέχρι τώρα προβλήματος του χωροχρόνου;».
Ο Καραθεοδωρή απαντάει με άνεση στον Αϊνστάιν, αφού ο λογισμός των μεταβολών είναι «το βασίλειό του» αποσπώντας από αυτόν τα πλέον εγκωμιαστικά σχόλια,, αφού μ’ αυτό τον τρόπο του έδινε το διαβατήριο για να πάει στη θεωρία της σχετικότητας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Κ. Καραθεοδωρή έχει κάνει μία περίφημη εργασία για την ειδική θεωρία της σχετικότητας με τίτλο “ Axiomatik der speziellen Relati - vit atstheorie” (Αξιώματα της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας).
Όταν ο Καραθεοδωρή δημοσιεύει την εργασία του, το πρώτο συγχαρητήριο τηλεγράφημα θα το πάρει από τον Αϊνστάιν: «Αγαπητέ συνάδελφε με καταπλήξατε…».
Γι’ αυτό το έργο ο καθηγητής Lars του Harvard σημειώνει: «Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή ήταν ένας από τους αρχηγούς μαθηματικούς οι οποίοι στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα δημιούργησαν τα θεμέλια για τη μελλοντική ανάπτυξη των μαθηματικών που κινδύνευαν να παραμείνουν στάσιμα».
Στο λίγο διάστημα, που έμεινε στην Ελλάδα, κληθείς το 1929 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο Κ. Καραθεοδωρή πρόλαβε να βάλει τις βάσεις για την θεμελίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Ως το 1984 τα πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης λειτουργούσαν με βάση δικό του κανονισμό. Ατυχώς, η Ελλάδα της εποχής αποδείχθηκε μικρή, εμπαθής και αδύναμη για να κρατήσει κοντά της την παγκόσμια αυτή μαθηματική διάνοια και ο Καραθεοδωρή επέστρεψε στο Μόναχο, όπου μετεκπαίδευσε αρκετούς έλληνες μαθηματικούς, μεταξύ αυτών και τον μαθητή του Δημήτριο Κάππο και πολλούς άλλους που δίδαξαν σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια.
Στα μοναδικά του έργα, που όλα έχουν τυπωθεί στα γερμανικά περιλαμβάνεται η θεωρία “SOMAS”.Το έργο αυτό είναι πρωτότυπα μαθηματικά του Καραθεοδωρή. Ο τίτλος είναι από την ελληνική λέξη σώμα και τα αυθεντικά χειρόγραφα αυτού του έργου βρίσκονται στο μουσείο Καραθεοδωρή. Επίσης η περίφημη εργασία με τίτλο:
“Axiomatik der speziellen Relati - vit atstheorie”. (Αξιώματα της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας), εργασίες επάνω στη θεωρία των μιγαδικών συναρτήσεων, πραγματικών συναρτήσεων, σύμμορφες απεικονίσεις κλπ. Στις βιβλιοθήκες γερμανικών πανεπιστημίων υπάρχουν ακόμα και σήμερα στη διάθεση των φοιτητών τα άπαντα Καραθεοδωρή σε πεντάτομη πολυτελή έκδοση. Θεωρήματα Καραθεοδωρή δεν υπάρχουν μόνο στα μαθηματικά αλλά και στη Φυσική. Οι θεωρίες του στη θερμοδυναμική, γεωμετρική οπτική και στατική μηχανική είναι σπουδαίες και σημαντικές.
Δυστυχώς, τα βιβλία του Κ. Καραθεοδωρή, που σήμερα οι Έλληνες επιστήμονες τα διδάσκονται από τις γερμανικές τους εκδόσεις, δεν έχουν ακόμη μεταφραστεί στα ελληνικά και το μουσείο ελπίζει ότι κάποια στιγμή αυτό θα συμβεί εάν υπάρξει σχετική χορηγία.
Ο Χρήστος Παπακυριακόπουλος
Ο Χρήστος Παπακυριακόπουλος εισήχθη το 1932 στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στο τμήμα πολιτικών μηχανικών, αλλά ο καθηγητής του Ν. Κρητικός βλέποντας τις τεράστιες δυνατότητές του στα μαθηματικά, τον έπεισε να ασχοληθεί κυρίως με τα μαθηματικά, με την ελπίδα και την διαίσθηση ότι είχε πολλά να προσφέρει με το μεγάλο του ταλέντο στον συγκεκριμένο τομέα της επιστήμης. Ο Παπακυριακόπουλος μεταγράφηκε στο Μαθηματικό Αθηνών. Ο κλάδος των μαθηματικών που τον μαγνήτισε κυριολεκτικά ήταν η Τοπολογία.
Εργαζόταν για ένα χρονικό διάστημα στο Ε.Μ.Π. ως βοηθός και καθηγητής και απολύθηκε το 1945 ως αριστερός. Αναγκάστηκε να μεταβεί στο Πρίνστον, όπου επιδόθηκε στην έρευνα, έχοντας στη διάθεσή του τη μεγάλη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου. Δεν είναι λίγες οι διεθνείς μεγάλες τιμητικές διακρίσεις του Χ. Παπακυριακόπουλου για την έρευνά του στην Αλγεβρική και Γεωμετρική Τοπολογία.
Ο Δημήτριος Κάππος
Όπως μας πληροφορεί ο μαθηματικός Μιχάλης Χορταρίδης, μέλος του συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή και πρώην καθηγητής του Αρσάκειου Αθηνών, ο Δημήτριος Κάππος γεννήθηκε στο Λιδωρίκι Δωρίδος στις 27 Σεπτεμβρίου το 1904. Ο Κάππος πήρε το πτυχίο του μαθηματικού το Δεκέμβριο του 1927 και διορίσθηκε αρχικά στο γυμνάσιο της γενέτειράς του και μετά στη Θεσσαλονίκη, ως καθηγητής μαθηματικών στην Μέση Εκπαίδευση.
Το 1932 ήρθε πρώτος σε διαγωνισμό του υπουργείου Παιδείας μεταξύ καθηγητών μαθηματικών και πήρε υποτροφία για μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1934-1938), όπου και του δόθηκε η ευκαιρία να μετεκπαιδευτεί κοντά στον Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, που ήταν η κορυφαία φυσιογνωμία της παγκόσμιας μαθηματικής διανόησης. Ο Κάππος θυμάται με ευγνωμοσύνη το δάσκαλό του κοντά στον οποίο μαθήτευσε επί μια πενταετία (1934-1938).
Η μετέπειτα επικοινωνία τους ήταν συνεχής. Το 1938 ο Κάππος επιστρέφει στην Ελλάδα, ως διδάκτωρ των Μαθηματικών.
Το 1952 η Φυσικο-μαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών εξέλεξε τον Δ. Κάππο έκτακτο εντεταλμένο καθηγητή της Α΄ Τακτικής Έδρας των Μαθηματικών και τον Μάιο του 1956 παμψηφεί τακτικό καθηγητή της ίδιας έδρας.
Το ερευνητικό έργο του Δ. Κάππου της περιόδου 1938 - 1960 είχε διεθνή αναγνώριση και αυτό μαρτυρείται από τις πολυάριθμες αναφορές στις εργασίες του από διαπρεπείς μαθηματικούς.
Τον χειμώνα του 1985 στο Μόναχο και ενώ ολοκλήρωνε το έργο του Probabilistic Methods in Quantum Mechanincs έκλεισε τα μάτια του για πάντα, αφήνοντας πίσω του πλούσια πνευματική και κοινωνική παρακαταθήκη.
Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ, Φάνης Γρηγοριάδης
Άλλοι μαθηματικοί, καθηγητές μου εξ' Αθηνών, στο 1ο έως και 4ο εξάμηνα:
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΚΟΥΛΛΟΣ: Γραμμική άλγεβρα
ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Προβολική
ΛΑΚΗΣ (υφηγητής Κάππου): Άλγεβρα-Αλγεβρικές δομές
ΛΕΓΑΤΟΣ: Γραμμικές διαφορικές εξισώσεις | | Μπούρμπουρ Λίθρας
12-12-2011 @ 20:40 | ως Γάλλος πάντως με τον Σαρκοζί και την Μερκελ να διατάζουν αφ'υψηλού και ποιός ξεχνά τον μεσιέ σαρκοζί να δηλώνει λιαν προσφάτως έλληνας απ'την σαλονίκη με αντάλλαγμα κάτι δις για μιράζ και γαλλικές φρεγάτες όπως και το παράδεκτο λέει να γίνεται δημοψήφισμα στην Ελλάδα δεν έχει φαίνεται πολλά να πεί ο σορβονοεπιστήμων.
φόβου τους ''φιλέλληνες΄΄ τιμητές των πάντων.
Αν ποτέ ξυπνήσουμε δεν θα δεχόμαστε κανέναν να μας υποδεικνύει ποια είναι η θέση μας κατα τα καλά και συμφέροντα του.
το κείμενο αυτό μας κοιμίζει στην πραγματικότητα βαθύτερα
τα περί ιστορίας και αναγέννησης είναι καρότα και μαστίγια γιατί η ιστορία ενόσω μιλάει γράφεται αλλά κάνει ότι δεν την βλέπει ο ''φιλέλληνας΄΄
Ας βγαίναμε επί παραδείγματι εκτός ευρώ και των οικονομιών κλίμακας όπου Γερμανία Γαλλία ευνοούνται πρωτίστως και οι μικρές χώρες αδυνατούν να αρθούν στο ύψος τους και θα σου λεγα κάτι φιλελληνικά καντήλια που θα έριχνε το φοντί | | Μπούρμπουρ Λίθρας
12-12-2011 @ 20:50 | Α ναι και να μην ξεχνάμε ότι το να μην απαιτούμε τις γερμανικές αποζημιώσεις ήταν υπογεγραμμένο στο μνημόνιο και από την Γαλλία.
Κάτι βέβαια που ο ''φιλέλληνας'' το ξέχασε και αυτό και δεν είπε κουβέντα.
Μόνο κάτι παρόλες για το πόσο ωραία αντισταθήκαμε.
| | Σωτήρης Τσιλ
12-12-2011 @ 22:35 | Μπούρμπουρ ΛίθραςQ " ... θα σου λεγα κάτι φιλελληνικά καντήλια που θα έριχνε το φοντι"
Αναφέρεσαι στον Σαρκοζί, που δηλώνει Έλληνας (Εβραίος από Θεσσαλονίκη) ή στον καθηγητή.
Αυτά προφανώς, είναι προβολές δικές σου, πάνω στο φαντί (αν αναφέρεσαι στον καθηγητή), όπως υποτιμητικά τον λές. Αν τον γνωρίζεις και σού έχει δώσει τέτοια αρνητικά στοιχεία, πέστα και σε μας και εγώ τουλάχιστον, θα είμαι μαζί σου. Αν όμως απλώς εκφράζεις το θυμό σου, ευκαιριακά στον άνθρωπο αυτόν, είσαι τουλάχιστον έδικος.
Κάποτε κάποιος, έκανε σφοδρή κριτική σε ένα βιβλίο. Όταν τον ρώτησαν αν το διάβασε, ομολόγησε πως όχι !!!
Ο άνθρωπος αυτός, φοντι όπως τον λες, δεν είναι οικονομολόγος ή πολιτικός, ούτε ανήκει στο Διπλωματικό μας σώμα. Είναι ένας καθηγητής της Αρχαιολογίας. Προφανώς με βάση τη γνώση του μιλάει. Υπάρχουν βέβαια παρλαπίπες, που έχουν άποψη επί παντός επιστητού. Αυτούς να φοβόμαστε.
Όσον αφορά τις Γερμανικές αποζημειώσεις, τόσον αναφορικά με τους ατομικούς και ομαδικούς φόνους στην Ελλάδα, όσον και για τις υλικές καταστροφές, με όλες τις επιπτώσεις από αυτά τα δύο, αλλά και για το "δάνειο" που πήραν από τη χώρα μας, οι ΝΑΖΙ, αλλά και για τα Μνημόνια, οι ξένοι, οι φιλέλληνες περιμένουμε να μιλήσουν και να διεκδικήσουν πράγματα για λογαριασμό μας;
Ένα παλικάρι, κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη, στην τότε κατοχή.
Σήμερα, αυτός ο ίδιος άνθρωπος αγωνίζεται για ΤΟ ΘΈΜΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΏΝ ΑΠΟΖΗΜΙΏΣΕΩΝ.
Αυτό το παληκάρι, έχει όνομα: Είναι ο Μανώλης Γλέζος.
Οι πολιτικοί μας και άλλοι, τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια;
Στους Έλληνες λοιπόν χρειάζεται το μένος μας να στρέφεται και όχι σε φιλέλληνες. Που μας λένε κάτι θετικό, αλλά εμείς τους λέμε πως "ξέχασαν" να μας πουν και για τα άλλα.
Λες : " .... Αν ποτέ ξυπνήσουμε δεν θα δεχόμαστε κανέναν να μας υποδεικνύει ποια είναι η θέση μας κατα τα καλά και συμφέροντα του.
το κείμενο αυτό μας κοιμίζει στην πραγματικότητα βαθύτερα
τα περί ιστορίας και αναγέννησης είναι καρότα και μαστίγια γιατί η ιστορία ενόσω μιλάει γράφεται αλλά κάνει ότι δεν την βλέπει ο ''φιλέλληνας΄΄
Ρωτώ: Εμείς γνωρίζουμε την ιστορία, ώστε να μιλάμε, ή πάλι εκφράζουμε - εκτονώνουμε απλώς το θυμό μας;
Θέλουμε να γνωρίσουμε την αλήθεια, ή αυτοπαραμυθιαζόμαστε;
Οι ουσιαστικά υποτιμητικές εκφράσεις "καρότα και μαστίγια" είναι έστω κατάληξη βαθειάς μελέτης, ή έτσι να είχαμε να λέγαμε;
Αν ένας Έλληνας, αγαπάει τη χώρα του και θέλει την αλήθεια, μιλάει με συντριπτικά στοιχεία και όχι με εξορκισμούς και συνθηματολογίες. | | La Petite
12-12-2011 @ 23:44 | Βαρέθηκα να διαβάσω όλα τα σχόλια σας (είναι και βράδυ..) αλλά έτσι στα γρήγορα που τα διάβασα μου ήρθαν στο μυαλό τα εξής... Αν έξω φερόμαστε καλά και μέσα είμαστε γουρούνια πιθανόν ο φόβος να φυλάει τα έρημα αλλά αυτό σημαίνει πως υπάρχει ένα στοιχειωδώς οργανωμένο κράτος που δε σου επιτρέπει να φέρεσαι ασύδοτα... γι' αυτό και βλέπεις σε άλλα κράτη υπουργούς κλπ να παραιτούνται για πολύ λιγότερα πταίσματα απ' ότι στο δικό μας κράτος που έχουμε αναγάγει τη λαμογιά σε τέχνη.... Επίσης θα συμφωνήσω μαζί σου.... οι Έλληνες διαπρέπουν... στο εξωτερικό!!! Τυχαίο;; δε νομίζω.... Και για να το πω έτσι όπως απλά και σοφά το εξέφρασε ο Ευφυής Καπουτζίδης στο "παραπέντε" .... Στη Σουηδία από τα Πανεπιστήμια βγαίνουν επιστήμονες..... στην Ελλάδα βγαίνουν άνεργοι..... απλά πράγματα.... ::wink.:: | | Σωτήρης Τσιλ
13-12-2011 @ 00:02 | La Petite, εδώ συμφωνώ απόλυτα μαζ/ι σου. | | La Petite
13-12-2011 @ 01:04 | Μια χαρά... ::rock.:: ::rock.:: | | ειρηνη θαναση
13-12-2011 @ 16:47 | Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; | | La Petite
13-12-2011 @ 17:20 | Θα απαντούσα τώρα αλλά βαριέμαι αφόρητα να συζητάω για τα περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις.. ::razz2.:: | | Σωτήρης Τσιλ
13-12-2011 @ 17:51 |
>
> “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή”( Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη)
>
>
>
> Εδώ και μήνες η Ελλάδα είναι στο πραιτώριο. Χλευάζεται και
> κατασυκοφαντείται. Αναίσχυντοι αργυραμοιβοί την παίζουν στα ζάρια.
> Προσβάλλουν τους ανθρώπους της, αμφισβητούν την ιστορία της και τον
> πολιτισμό της. Όποια εφημερίδα και να ανοίξεις, μας έχουν κατατάξει
> στα «σκουπίδια». Μας θεωρούν ένα περιττό βάρος, από το οποίο όλοι
> θέλουν να απαλλαγούν, αλλά δεν ξέρουν ακόμα πώς.
> Ε, λοιπόν, η Ελλάδα δεν είναι για τα σκουπίδια!
> Δεν είμαστε οι Έλληνες διεφθαρμένοι και τεμπέληδες. Χαβαλέδες ήμασταν
> για πολύ καιρό. Βάλαμε τον αυτόματο πιλότο. Ένας φτωχός λαός, που
> γνώρισε την αφθονία και παρασύρθηκε γιατί νόμισε πως θα κρατήσει για
> πάντα. Πίστεψε και στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» κάποιων
> αδίστακτων πολιτικάντηδων. Για την ακρίβεια ίσως στην Ελλάδα υπάρχουν
> λιγότεροι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες απ’ ότι σε πολλές άλλες χώρες.
> Και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Είναι μια δύσκολη ώρα, αλλά δεν
> ήρθε το τέλος.
> Όμως, ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα το 15% του πληθυσμού της δεν ζει με κουπόνια.
> Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα, κάθε ελληνόπουλο έχει δωρεάν πρόσβαση στο
> Πανεπιστήμιο.
> Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα, έστω ημιτελές, αλλά έχουμε σύστημα υγείας.
> Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα έχουμε ένα κράτος που έχει μια μεγάλη
> περιουσία. Άλλα κράτη δεν έχουν τίποτα. Αυτήν βλέπουν και
> ξερογλύφονται.
> Ευτυχώς ακόμα στην Ελλάδα οι γονείς βοηθάνε τα παιδιά τους και εκείνα
> τους γονείς τους.
> Ευτυχώς, η μικρή και φτωχή Ελλάδα δεν ήταν απούσα από καμιά μεγάλη
> μάχη για την ελευθερία. Και έδινε το είναι της, όταν οι άλλοι είχαν
> ήδη παραδώσει και την ψυχή και το πνεύμα.
> Ευτυχώς ακόμα, η Ελλάδα έχει μέλλον.
> Έβλεπα εκείνα τα κορίτσια της Εθνικής Ομάδος Πόλο, να ανεβαίνουν στον
> Όλυμπο, μες τη «φωλιά του Δράκου», και είπα , πως δεν χάθηκε η
> ελπίδα. Υπάρχει ακόμα το μέταλλο του νικητή.
> Η Ελλάδα έχει μέλλον, γιατί στη μακραίωνα ιστορία της κάθε μεγάλη ήττα
> και καταστροφή, αντί να την αφανίσει, την ανάσταινε!
> Γιατί τα γράφω αυτά; Μου τηλεφώνησαν κάποιοι «φίλοι» απ’ το εξωτερικό
> και μας ….νεκρολογούσαν! Είναι απ’ τα κοράκια που έχουν στοιχηματίσει
> στην πτώχευσή μας και ανησυχούν μήπως και χάσουν τα λεφτά τους! Και
> βιάζονται! Τόσο πολύ θύμωσα που έκλεισα το τηλέφωνο. Ύστερα τους
> έστειλα το κείμενο που ακολουθεί….
>
> “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.
> Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν
> ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου.
> Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ
> πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.
> Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς
> ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα
> χάσµα.
> Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν
> ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.
> Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ
> ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.
> Ὅσο γιὰ µένα συγκινοῦµαι παρατηρώντας πὼς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης
> εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ
> φυσικοῦκόσµου.
> Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους µου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασµένου αἰώνα,
> γράφει: «… θὰ χαθοῦµε γιατί ἀδικήσαµε …».
> Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράµµατος. Εἶχε µάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα
> πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του. Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡµερῶν µας, ἡ
> προφορικὴπαράδοση πηγαίνει µακριὰ στὰ περασµένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ
> ἴδιο καὶ ἡ ποίηση.
> Εἶναι γιὰ µένα σηµαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιµήσει
> καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόµη καὶ ὅταν
> ἀναβρύζει ἀνάµεσα σ’ἕνα λαὸ περιορισµένο.
> Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσµος ὅπου ζοῦµε, ὁ
> τυρρανισµένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση.
> Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα – καὶ τί θὰ
> γινόµασταν ἂν ἡ πνοή µας λιγόστευε;
> Εἶναι µία πράξη ἐµπιστοσύνης – κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά µας
> δὲν τὰ χρωστᾶµε στὴ στέρηση ἐµπιστοσύνης.
> Παρατήρησαν, τὸν περασµένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ
> µεγάλη διαφορὰ ἀνάµεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήµης καὶ
> στὴλογοτεχνία. παρατήρησαν πὼς ἀνάµεσα σ’ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράµα
> καὶ ἕνα σηµερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συµπεριφορὰ τοῦ
> ἀνθρώπου δὲ µοιάζει νὰἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς
> νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν’ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ
> ὀνοµάζουµε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺκινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγµὴ ἀπὸ
> στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγηµένη, ξέρει ποὺ νὰ
> ’βρει καταφύγιο, ἀπαρνηµένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς
> πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι’ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν µεγάλα καὶ µικρὰ µέρη
> τοῦ κόσµου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς
> γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν’ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιοµηχανία.
> Χρωστῶ τὴν εὐγνωµοσύνη µου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδηµία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ
> πράγµατα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόµενες περιορισµένης
> χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλµὸς τῆς
> ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανός νὰ κρίνει µὲ
> ἀλήθεια ἐπίσηµη τὴν ἄδικη µοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυµηθῶ τὸν Σέλλεϋ,
> τὸν ἐµπνευστή, καθώς µᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νοµπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου
> ποὺ µπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴνἀναπόφευκτη βία µὲ τὴ µεγαλοσύνη τῆς
> καρδιᾶς του.
> Σ’ αὐτὸ τὸν κόσµο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας µας χρειάζεται ὅλους
> τούς ἄλλους. Πρέπει ν’ ἀναζητήσουµε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ
> βρίσκεται.
> Ὅταν στὸ δρόµο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ
> ἔθεσε τὸ αἴνιγµά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ
> λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουµε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουµε. Ἂς
> συλλογιστοῦµε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα.»
>
>
> Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου
> Νόμπελ Λογοτεχνίας, 11 Δεκεμβρίου 1963
> Σαν να το είπε χθές!
>
>
| | La Petite
13-12-2011 @ 20:33 | Ευτυχώς που δεν ζούνε όλοι αυτοί να δούνε τα χάλια μας τα σημερινά.... θα τρίζουνε τα κόκαλά τους... | | Μπούρμπουρ Λίθρας
13-12-2011 @ 21:32 | ''Αν ένας Έλληνας, αγαπάει τη χώρα του και θέλει την αλήθεια, μιλάει με συντριπτικά στοιχεία και όχι με εξορκισμούς και συνθηματολογίες.''
μάλιστα.Μάλλον δεν το πήρα αυτό το δίπλωμα αγάπης χώρας με τα σχόλια μου
::lost.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
16-12-2011 @ 16:51 | Αν αναγεννηθούμε,θα είσαι ένας απ'αυτούς που μας παρακίνησε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Υπέροχο και το απόσπασμα που παρέθεσες,χαίρομαι φίλε μου με τους προβληματισμούς σου!!!!!!!!!!!!!
Ας μας θυμήσουν κάποιοι τελοσπάντων ότι είμαστε Έλληνες!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
