| |
| | Μετανάστες ονείρου |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Με μολύβι και ξύστρα,
ζωγραφίζω κανόνια
κι είμαι, δες, στην ψηλή πολεμίστρα
με κοντά παντελόνια.
Εσύ δίπλα μου ράβεις
τα κουρέλια πανιά σου,
τη μορφή μιας θλιμμένης Εκάβης
έχει πάρει η θωριά σου.
Θέλω να ταξιδέψω
σε μια θάλασσα ξένη,
την καρδιά σου γλυκά να γιατρέψω,
που ’δώ χάμου πεθαίνει.
Να σε πάρω μαζί μου
σε μια γη δίχως οίκτο,
καμηλιέρης εγώ της ερήμου,
που το θάμβος θα τίκτω.
Μετανάστες ονείρου
θα βαδίζουμε αντάμα,
σε καιρούς «δια πυρός και σιδήρου»
θα ’σαι μόνη μου ντάμα.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Υπερευαισθητηρας
20-12-2011 @ 11:21 | Ο ερωτικός Τουμασης!!!!!! ::love.:: ::scare.:: ::love.::
Ωραίο ποίημα Παναγιώτη
Με την Ελλάδα είσαι ερωτευμένος;
Κι εγώ. | | monajia
20-12-2011 @ 11:40 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ .............ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ...................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΝΤΗΣ
20-12-2011 @ 15:08 | υπεροχο ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | | tamperamento
20-12-2011 @ 18:03 | όλα με νόημα!!
καλησπέρα | | jilan
20-12-2011 @ 22:02 | Εξαιρετικό!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
