Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131810 Τραγούδια, 269690 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Για σένα σύντροφε Γιάννη
 Στο Γιάννη Ποταμιάνο
 
Απομακρύνεσαι –ας είσαι ‘δω-
έβαψαν άσπρο το μουστάκι
χιλιάδες πινέλα ημερών δυτικής της όχθης
Μένει η θλίψη των ματιών
μαζί κι η λάμψη τους αναλλοίωτη
Τις μεγεθύνουν οι φακοί
όταν γράφεις και διαβάζεις

Απομακρύνεσαι από αίθουσες
γκρίζες ακόμα γκρίζες –αλλιώς τις ονειρεύτηκες-
με το κεφάλι σου λευκό σύντροφε Γιάννη
σα να το σκέπασε της κιμωλίας σκόνη
Βάδισε αγέρωχη χιλιόμετρα πινάκων
Σκόνη σεβαστική , άφησε τον καθρέφτη άθικτο
να βλέπεις το είδωλό σου πεντακάθαρο

Κι αυτό το λευκό σύντροφε Γιάννη
μοιάζει με του ηφαίστειου χιονισμένη κορφή
που στα κόκκινα σωθικά του
λιώνει τις πέτρες για την οικοδομή του μέλλοντος
Αυτό το λευκό φτιάχνει στάλα – στάλα τα μεγάλα ποτάμια
που συναντούν τις υψωμένες γροθιές
στο μαύρο της ασφάλτου
Πότε καίει , πότε παγώνει
γιατί του δίκιου οι ιδέες πάντα
ξυπόλητες πορεύονται



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η γλώσσα είναι ένας τρόπος για ν' αλλάξω...
 
monajia
07-01-2012 @ 10:19
ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ,,,,,,,,,,,,,,,,,,

::love.:: ::love.:: ::love.::
Γιάννης Ποταμιάνος
07-01-2012 @ 10:32
Δημήτρη μου σ' ευχαριστώ, έχω συγκινηθεί τόσο
με το καταπληκτικό ποίημά σου που με αγγίζει στις
πιο λεπτές χορδές μου. Πράγματι πορευτήκαμε μαχόμενοι
για το άπιαστο και το δίκαιο. Πράγματι φάγαμε την κιμωλία
και τη σκόνη ... της ασφάλτου. Για μας τα πεζοδρόμια
και όχι οι καρέκλες. Κι' όλα όσα θησαυρίσαμε στους δύσκολους
καιρούς τα κάναμε όπλα να αντισταθούμε. Γιατί όπως λέει και
ο Ν. Καρούζος: " Στην σκληράδα της φετινής άνοιξης προτάσουμε μια δέσμη νοσταλγίες και κάτι θαμπές αναμνήσεις."

Ευχαριστώ και πάλι για τη συγκίνηση
που μου πρόσφερε αυτό το πανέμορφο ποίημά σου
::hug.::
ο Γέροντας
07-01-2012 @ 10:38
Κι αυτό το λευκό σύντροφε Γιάννη
μοιάζει με του ηφαίστειου χιονισμένη κορφή
που στα κόκκινα σωθικά του
λιώνει τις πέτρες για την οικοδομή του μέλλοντος
Αυτό το λευκό φτιάχνει στάλα – στάλα τα μεγάλα ποτάμια
που συναντούν τις υψωμένες γροθιές ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Πικροδάφνη
07-01-2012 @ 10:48

Απομακρύνεσαι
........!!!!!!!!!!!

Μένει όμως το αποτύπωμα του οράματος... έστω και ένας για να το ψηλαφήσει.
Σεβαστή προσωπική αφιέρωση !!!!!!!!!!!! και πέρα απ' αυτήν, μια δικαίωση για τον κάθε Γιάννη μιας ολόκληρης γενιάς.
ΛΥΔΙΑ_Θ
07-01-2012 @ 11:38
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ::theos.:: ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΛΑ
ΚατεριναΘεωνα
07-01-2012 @ 11:58
πολύ όμορφο !!!!!!!

χρονιά πολλά στο δάσκαλο μας !!!!!!!
ΚατεριναΘεωνα
07-01-2012 @ 11:58
πολύ όμορφο !!!!!!!

χρονιά πολλά στο δάσκαλο μας !!!!!!!
Ναταλία...
07-01-2012 @ 12:24
Κι αυτό το λευκό σύντροφε Γιάννη
μοιάζει με του ηφαίστειου χιονισμένη κορφή
που στα κόκκινα σωθικά του

Υπέροχη αφιέρωση χρόνια πολλά στο Γιάννη ::yes.:: ::xmas.:: ::hug.::
φλοισβος
07-01-2012 @ 12:51
Θα ταυτιστώ με την Πικροδάφνη... Από τις πιο σημαντικές αφιερώσεις που έχω διαβάσει... Χρόνια πολλά στον Γιάννη!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγνή
07-01-2012 @ 22:03
μεγαλείο!!!!!

Πότε καίει , πότε παγώνει
γιατί του δίκιου οι ιδέες πάντα
ξυπόλητες πορεύονται
αντικλείδι
09-01-2012 @ 12:06
μπράβο και εύγε !!! Θαυμάσια δημιουργία
με ευαισθησία και αγάπη φτιαγμένη
για τον καλό μας καπετάνιο !
Βασίλης Μ.
09-01-2012 @ 14:14
Υπέροχο πραγματικά!!!!!!!!
Μπράβο σου Δημήτρη!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο