| |
Καράβι εκεί, καράβι εδώ
νηοπομπή, oι πόθοι σου όλοι, ακίνητη
κι εσύ να απορείς: εγώ
με μία μνήμη στο μυαλό αεικίνητη
πώς γίνεται μπροστά να πορευτώ;
Μνήμες εδώ, μνήμες εκεί
γράμματα χαραγμένα σ' άσπρα μάρμαρα
και έχεις δίκιο που απορείς
τι θέλει η ʼνοιξη στα εξόδια άσματα;
αφού σ' αυτή ταιριάζει μοναχά ν' ανθεί
Ήλιος εδώ, ήλιος εκεί
χιλιάδες έχει καταπιεί το Ιόνιο ήλιους
κι όμως το άλλο το πρωί
τους ανατέλλοντες νεότατους δακτύλιους
της αμφιλύκης θα μπορείς να ξαναδείς
Κίνηση εδώ, κίνηση εκεί
άοκνη ο χρόνος που γυρνά του μύλου πέτρα
του Ηράκλειτου νωπή εντολή
«ουχ Ηλιος υπερβήσεται τα μέτρα»,
μην απορείς λοιπόν που δεν μπορείς εσύ
Σταγόνα εκεί, σταγόνα εδώ
βραχήκανε τα φύλλα απ' τους ιβίσκους
έφυγε η άνοιξη κι εγώ
ομόκεντρους στη θάλασσα κυκλίσκους
έμεινα χίλιους να μετρώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
