| |
| | Πες μου ένα παραμύθι |  | | | Ένα ποίημα ελπίδας του Νίκου Ζώρη για τη σημερινή ανέλπιδη Ελλάδα | | |
Πες μου ένα παραμύθι, πως η ζωή στο εξής θα ’ναι μόνο χαρά,
πως ο ουρανός θα ’ναι αλαφρορόδινος και ξάστερος παντοτινά
πως θα περνάμε με φεγγαρόλαμπρες βραδιές τα καλοκαίρια
πως η λύπη μετανάστευσε, καιρό πια τώρα, σ’ αλαργινά λημέρια.
Πες μου ένα παραμύθι, πως μέρες κακοσήμαδες δε θα ξαναρθούν,
πως τα παιδιάστικα τα όνειρά μας μια μέρα αληθινά θα βγουν
πως στιγμές θεοκατάρατες δε θα ’ρθουνε σ’ εμάς μελλοντικά
πως σκέψεις διαβατάρικες θα κάνουνε πισωγυρίσματα νοσταλγικά.
Πες μου ένα παραμύθι, πως πικροβάσανα δε θα μας ξαναβρούν,
πως κακά μαντάτα και μαράζια στη ζωή μας δε θα ξαναφανούν
πως σκιάχτρα, στοιχειά και φόβητρα δε θα μας ξανατρομάξουν
πως της χαράς τα σήμαντρα στο μέλλον να κτυπάνε δε θα πάψουν.
Πες μου ένα παραμύθι, πως της ευτυχίας το παραπόρτι βρήκαμε,
πως απ’ της ελπίδας το σοκάκι, στης γαλήνης το κονάκι μπήκαμε
πως αγέραστοι εμείς θα παραμείνουμε σε τούτη τη σκληρή ζωή
πως μαζί εμείς κάποτε θ’ ανέβουμε ίσαμε του Ολύμπου την κορφή.
Δημιουργός: Νίκος Ζώρης
Το ποίημα του Νίκου Ζώρη “ Πες μου ένα παραμύθι ”
υπάρχει στο βιβλίο του «Σαν ξημερώσει όλα αλλάζουν…» (σελίδα 47)
Εκδόσεις “Λεξίτυπον” - έκδοση 2010.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
12-02-2012 @ 18:29 | Πες μου ένα παραμύθι, πως της ευτυχίας το παραπόρτι βρήκαμε,
πως απ’ της ελπίδας το σοκάκι, στης γαλήνης το κονάκι μπήκαμε
πως αγέραστοι εμείς θα παραμείνουμε σε τούτη τη σκληρή ζωή
πως μαζί εμείς κάποτε θ’ ανέβουμε ίσαμε του Ολύμπου την κορφή.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
