| |
Τριαντατέσσερα χρονάκια ειν' αυτά,
κι όσα πολύτιμα μου τύχαν στην πορεία
τα 'χω φυλάξει σε συρτάρια, σε κουτιά
και σε βαλίτσες από δέρμα καρχαρία.
Έχω εκεί μέσα της ψυχής τα γιατρικά,
τη μηχανή που όλα τα ξέρει και τα βρίσκει
και κάτι ψάρια που μιλούν τραγουδιστά
όταν το βράδυ τα ποτίσεις με ουίσκι.
Εκεί υπάρχει η παλιά μου η καρδιά
που ετοιμοθάνατη την πέταξαν στο ράντζο,
του έρωτά σου τα ατσάλινα καρφιά
και το μικρό μας τρυφερό φωτορομάντζο.
Έχω κρατήσει τις ωραίες εποχές,
το καλοκαίρι και τα σύννεφα τα γκρίζα,
κι ένα χαμόγελο δικό σου απ' το χτες
να ομορφαίνει στο σαλόνι την κορνίζα.
Τριαντατέσσερα λαμπάκια γιορτινά
ν' αναβοσβήνουν όταν έρχεται το βράδυ,
όσα αξίζανε και νόμιζες φτηνά,
όσα τα βλέπουμε μονάχα στο σκοτάδι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
