| |
| | αν σμίγαμε |  | | |
11.20΄00΄΄ 14/2/2012
Περπάταγες ανέμελα, στην γειτονιά του δρόμου
και μόνη κατηφόριζες, απ’ τον Άγιο Νικόλα
και κάθε που σ’ απάνταγα, μέσα στον εαυτό μου,
πυροδοτούσες έκρηξη κι όλα γινόσουν, όλα,
όσα εγώ πεθύμαγα κι ήσουν η πλάση όλη,
μαζί κι όλος ο κόσμος μου κι όλο το Σύμπαν, μόνη,
παράδεισος, πατρίδα μου και Αγιασμένη πόλη,
μόνη εσύ, της Μοίρας μου, που είχες το τιμόνι
και ας εσύ δεν το ‘ξερες, το ‘ξερα μοναχός μου
κι όταν το βλέμμα έριχνες, το γελαστό τυχαία,
εγώ, σ’ εκείνο ρούφαγα, της ύπαρξης το φως μου
κι όλα τριγύρω φάνταζαν, υπέροχα κι ωραία
και όλα φωτιζόντουσαν, μες το χαμόγελό σου,
που φύλαγα ζηλότυπα, πολύτιμο κειμήλιο
και ήτανε για μένανε, σαν άγγιγμα δικό σου,
ζεστό και χρυσογάλανο, βελούδινο με Ήλιο,
χάϊδεμα τρυφερότατο και ντροπαλή απείθεια,
ίδιο σαν και της φούστας σου, το ανασήκωμά της,
σκέρτσο και σκανταλιάρικο, εφηβική συνήθεια,
όταν φυσούσε Άνοιξη κι ήσουν το άρωμά της
και βιαστικά ροβόλαγες, τ’ αρχαία σκαλοπάτια
κι έπιανες και την σήκωνες, για να μπορείς να τρέξεις
κι ήταν τα δυο σου πόδια σου, για τα δικά μου μάτια,
δυο άγγελοι κατάλευκοι, μ’ ερωτικές ορέξεις
κι εγώ πάντα σε κοίταζα, με μάτια που βουλιάζαν
σε μύρια τόσα χρώματα, που ζωγραφίζαν άστρα,
κι ίδια σαν γαλαξίες μας, μαζί μας αγκαλιάζαν
και για τους δυο μας κτίζανε, άπαρτ’ Αγάπης κάστρα
και τώρα που διανύσαμε κι οι δυο μας τις τροχιές μας
κι οι δυο μας, μόνοι, ξέχωρα, σε άλλες διαστάσεις,
θ’ αναρωτιέμαι πάντοτε, αν σμίγαν οι στιγμές μας,
αν σμίγαμε του Σύμπαντος, μαζί, τις αποστάσεις……
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
14-02-2012 @ 16:52 | θ’ αναρωτιέμαι πάντοτε, αν σμίγαν οι στιγμές μας,
αν σμίγαμε του Σύμπαντος, μαζί, τις αποστάσεις……
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΓΙΑΝΝΗ
::theos.:: | | φλοισβος
14-02-2012 @ 17:00 | Ότι και να πω θα είναι λίγο!!!!!!!!!!!
Χαίρομαι που σε διαβάζω Γιάννη!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | monajia
14-02-2012 @ 18:54 | και τώρα που διανύσαμε κι οι δυο μας τις τροχιές μας
κι οι δυο μας, μόνοι, ξέχωρα, σε άλλες διαστάσεις,
θ’ αναρωτιέμαι πάντοτε, αν σμίγαν οι στιγμές μας,
αν σμίγαμε του Σύμπαντος, μαζί, τις αποστάσεις……
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
14-02-2012 @ 19:11 | παράδεισος, πατρίδα μου και Αγιασμένη πόλη,
μόνη εσύ, της Μοίρας μου, που είχες το τιμόνι................ ::hug.:: ::theos.::
| | aiolos65
14-02-2012 @ 19:17 | και όλα φωτιζόντουσαν, μες το χαμόγελό σου,
που φύλαγα ζηλότυπα, πολύτιμο κειμήλιο
και ήτανε για μένανε, σαν άγγιγμα δικό σου,
ζεστό και χρυσογάλανο, βελούδινο με Ήλιο,
::up.:: ::yes.:: ::theos.:: | | maniauri
14-02-2012 @ 19:27 | !!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: !!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: !!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: !!!!!!!!!!!!!!! | | ivikos
14-02-2012 @ 21:22 | καταπληκτικο φίλε μου!!!!!!!!!!!!
ΕΥΓΕ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγνή
14-02-2012 @ 22:40 | αν σμίγαμε του Σύμπαντος, μαζί, τις αποστάσεις……
απόλαυση αχ Μνήμονα ::theos.:: | | elena351
15-02-2012 @ 04:14 | αν σμίγαμε του Σύμπαντος, μαζί, τις αποστάσεις…… ::theos.::
και όλα φωτιζόντουσαν, μες το χαμόγελό σου,
που φύλαγα ζηλότυπα, πολύτιμο κειμήλιο
και ήτανε για μένανε, σαν άγγιγμα δικό σου,
ζεστό και χρυσογάλανο, βελούδινο με Ήλιο,
Είσαι το κάτι άλλο !!!! Χίλια μπράβο δεν αρκούν !!!! ::yes.:: ::up.::
http://www.turtlefiji.com/upload/data/Photo/pontoon_dinner.jpg
| | John Fenix
15-02-2012 @ 18:04 | Μια υπέροχη υπέροχη δημιουργία.
Εχεις μεγάλο χάρισμα!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Rannia . k
17-02-2012 @ 11:01 | Απίθανο ΜΝΗΜΩΝ!!!
Καλό μεσημέρι από την Λευκωσία!!!
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
