| |
Είναι τα αστέρια πιο ψηλά
Κι ουρανός σαλεύει
Τα χεριά απλώνεις στην καρδιά
Μ' αυτή συνέχεια φεύγει
περίεργη της αυγής φωνή που σε προστάζει
κι όλο χαμογελάς σε ότι απομένει
γέροντας ήλιος καμπούρης σε διατάζει
μι άλλη ζωή στα ματιά σου ζωγραφισμένη
σε ένα βλέμμα πιο υγρό από τα άλλα
ξαπόστασε στα χείλη σου το δάκρυ
με μια ανάσα που γεμίζει στάλα στάλα
αναζητάς της μοναξιάς την άκρη
αριθμίζοντας τα όμορφα όνειρά σου
ξεχνιέσαι σε καθεμία απ' τις αναμνήσεις σου
βουτάς στη νύχτα που σκεπάζει τα μαλλιά σου
να τερματίσεις τις λάθος τις κινήσείς σου
είν' το φεγγάρι χαμηλά
τη θάλασσα αγκαλιάζει
τη σκέψη απλώνεις στην καρδιά
και δίπλα σου πλαγιάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
