| |
Για ποιόν να γράψω...
ποιός κρύβει ήλιους στα μάτια του...
ποιός ανασαίνει πάνω στα πτώματα...
κανείς...
κι εγώ «νεκρός»...
ανά-μεσα σε ματωμένα ερείπια...
σε βραδιές που ανατέλλουν εφιάλτες...
σφάζοντας τα χείλη την τσαλακωμένη ζωή...
κρυμμένος σε κομμάτια από ταφόπετρες...
σφαλισμένα τα μάτια...
στην οδύνη μιας ξέφρενης κόλασης...
χαράζει ανάγλυφα...
την Ροή του Τέλους...
σαρώνει τα κίτρινα φύλλα της Ψυχής...
κι οι Θεοί μου ντύθηκαν στα μαύρα...
κολυμπούν στο δάκρυ...
σκαρφαλώνουν στ' αναφιλητά...
έγδαραν κι αυτοί τις άυλες σάρκες...
δεν μπορεί να με φθάσει κανείς...
γύρισε ανάποδα η ζωή...
καταπίνοντας πικρά αποτσίγαρα...
παγώνοντας τις τελευταίες ανάσες...
κρυώνω...
αγκιστρωμένος στο σπασμένο κατάρτι...
ναυαγήσαμε απροσδόκητα όλοι οι θνητοί...
δεν υπάρχουν στεριές...
ούτε ξέρες να προς-αράξω...
Μονάχα ένας πόνος ξαγρυπνά...
μια θλίψη που τρελάθηκε...
κι ένα φέρετρο σάπιο...
σέρνεται στα λασπόνερα...
από αδύναμες προσευχές...
που χρηματίστηκαν...
με βρώμικα χαρτονομίσματα...
Για ποιον να γράψει ένας «νεκρός»...
με καρφωμένα γράμματα στο προφίλ της Ψυχής...
με στείρες αποχρώσεις άγνωστων τσαρλατάνων...
Για ποιόν να γράψεις...
με κακουργηματικούς αφορισμούς...
και λερωμένο ποινικό μητρώο...
στην λίστα μιας λειψής σκέψης...
κατηφορίζεις στο στίγμα σου...
ακρωτηριάζεσαι στην πλάνη μιας αναλαμπής...
Δεν γράφεις...
πεθαίνεις...
πάνω σε απομιμήσεις…
Ψυχή...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
