| |
Βολτάρω μόνος πλάι στη θάλασσα
Η σκέψη μου νεκρή για λίγο
Προσπαθώ να εισπνεύσω κάτι απ το τοπίο
Που θυμίζει χρόνια ρομαντικά να κουβαλά
Καθώς ο άρρυθμος αέρας ταράζει τη γύρω φύση
Χρωματίζοντας την ιδανικά
Η παραλία άδεια , ερημωμένη
Θαρρείς απ τα καλοκαιρινά τερτίπια κουρασμένη
Οι μόνοι εραστές της εγώ και τα πουλιά που δεν τιτιβίζουν δεν βγάζουν μιλιά
Όμως να στα σκούρα μπλε νερά μια βάρκα
Δείχνει συμφιλιωμένη με τον αέρα και τα κυματάκια
Παντού η συννεφιά βασιλεύει
Σκουραίνοντας τα χρώματα που δείχνει να παινεύει
Τα δέντρα γέρνουν από τον αέρα
Που δείχνει να τα αγγίζει πότε άτσαλα και πότε τρυφερά
Ο μολάκος με τις βάρκες να λικνίζονται φωτίζεται για λίγο , από ένα ξεπέταγμα του ήλιου
Μα μόλις η συννεφιά το αντιλήφθηκε έπνιξε την ανταρσία του ήλιου μέσα στα μαύρα σύννεφα που στον ουρανό στέκονται επιβλητικά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
