Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: του Προμηθέα οι ερινύεςhttp://oneiranavasis.blogspot.com/" />http://oneiranavasis.blogspot.com/">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 του Προμηθέα οι ερινύες
 http://oneiranavasis.blogspot.com/
 
Μαύρο πουκάμισο φορώ κ'στον λαιμό τση Κρήτης φυλακτό
στιβάνια, ζώνη μαύρη, χορεύω στα σύνορα του Άδη


Μαύρο κουβαλώ καημό, πανάρχαιο Κρήτης μυστικό
αγρίμι, σ'αψηλή κορφή, γυρεύω να βρω πελάγη


Μαύρο πουκάμισο φορώ, στην κεφαλή μαντήλι Κρητικό
αητού, πένθιμη κραυγή, γίνηκε τώρα η φωνή


Μαύρο θα βάψω τον κόσμο αυτό, τον χιλιογκρεμισμένο
για να μην ξεχωρίζει, η σφαίρα σαν γυρίζει


Μαύρο πουκάμισο φορώ, στα μάτια παράπονο πικρό
που κάθε χαραυγή, στου Άδη πέφτει το χωνί


Μαυρό θα βάψω τον κόσμο αυτό, τον χιλιοπληγωμένο
για να μην ξεχωρίζει, μ'αίμα σαν πλημμυρίζει




12.3.12




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      εγερτήριο ξανά
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

χαρμολύπη (η)(χωρίς πληθ.) = ανάμικτο συναίσθημα χαράς και λύπης.
 
XARMOLYPH
12-03-2012 @ 23:12



...για να μην ξεχωρίζει, μ'αίμα σαν πλημμυρίζει...


http://www.youtube.com/watch?v=k-UKum5XxfE




ΚατεριναΘεωνα
13-03-2012 @ 00:08
Α ι σ χ ύ λ ο ς
525–456 π.Χ.

Προμηθεύς Δεσμώτης

Ι
§1

Ο «Προμηθεύς Δεσμώτης» είναι το πρώτο δράμα μιας τριλογίας με τον τίτλο: Προμήθεια. Το δεύτερο δράμα ήταν ο «Προμηθεύς λυόμενος» και το τρίτο ο «Προμηθεύς Πυρφόρος». Με την τριλογία αυτή, ο Αισχύλος θέλησε μάλλον να εκφράσει ένα είδος κοσμοθεωρίας, της οποίας η διαλεκτική–νοητή γραμμή ξεκινούσε με τη βία και το Κράτος ως δύναμη των αντιθέσεων («Προμηθεύς Δεσμώτης») περνούσε στη συμφιλίωση («Προμηθεύς λυόμενος») για να αποκορυφωθεί στη δικαιοσύνη και την ειρηνική συμβίωση («Προμηθεύς Πυρφόρος»). Το γεγονός βέβαια ότι δεν σώθηκαν τα δύο τελευταία δράματα, εκτός από ορισμένα αποσπάσματα του «Λυόμενου», δεν μας επιτρέπει παρά να σκεφτόμαστε με γνώμες και υποθέσεις.

§2

Στο πρώτο δράμα οι βασικοί ανταγωνιστές είναι δύο: Ο Δίας και ο Προμηθέας. Με βάση την εκδοχή του σχετικού μύθου, ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει το γένος των ανθρώπων και τότε ο Προμηθέας θέλησε να το σώσει δίνοντάς του τη φωτιά που στο μεταξύ είχε κλέψει από τον Ήφαιστο. Ο κοσμοκράτορας Δίας εξοργίστηκε γι’ αυτό και έστειλε τα όργανά του, το Κράτος και τη Βία, να συλλάβουν τον Προμηθέα και να τον μεταφέρουν στον Καύκασο. Σε όλο το δράμα, διάχυτη είναι η σκληρότητα και η ανελεημοσύνη του Δία, κάτι για το οποίο υπερηφανεύονται τα όργανά του, το Κράτος και η Βία. Αυτά εδώ, μεθερμηνεύοντας τη βούληση του Δία, φέρνουν τον Τιτάνα στα ακατοίκητα βουνά του Καυκάσου, για να τον αλυσοδέσουν. Το έργο τούτο ανατίθεται στον Ήφαιστο, ο οποίος συμπάσχει με τον Προμηθέα και εκτελεί τούτο απεχθές καθήκον χωρίς τη θέλησή του. Απεναντίας, το Κράτος, ως πιστός υπηρέτης του Δία, γίνεται ο δήμιος του Τιτάνα και δεν χάνει την ευκαιρία να τον χλευάσει.

§3

Τι συμβολίζουν το Κράτος και η Βία; Το πρώτο την εξουσία του Δία και το δεύτερο τον τρόπο άσκησης αυτής της εξουσίας. Ο ήρωας του δράματος, ο Προμηθέας, συμβολίζει την αντίσταση σε τούτη την εξουσία. Αντιστέκεται από αγάπη για τους ανθρώπους και την ελευθερία (τους). Επιχειρεί να τους δώσει το παντέχνου πυρός σέλας, δηλαδή τη λάμψη της πάντεχνης φωτιάς, και έτσι αποδεικνύεται ως ο πρώτος που μεταδίδει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ποιος αποκαλύπτεται ως εχθρός αυτού του πολιτισμού; Το Κράτος. Ως φορέας εξουσίας, αυτό δεν είναι κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού, παρά το ευθέως αντίθετο του τελευταίου. Τούτο μαρτυρούν και τα αθώα, αλλά μεστά νοήματος λόγια του Ήφαιστου: 1. «σκληρός είναι ο καθένας που παίρνει την εξουσία» (στ.35)· τουτέστιν, η εξουσία δεν συμβαδίζει με την ανθρωπινότητα, αλλά είναι απανθρωπιά. 2. αποτεινόμενος στο Κράτος του λέει πως πάντα ήταν άσπλαχνο και θρασύ (στ.42), δηλαδή ανήκει στη φύση του να είναι εξ-ουσία, ήτοι εκτός ουσίας.



Αναρτήθηκε από Δημήτρης Τζωρτζόπουλος στις 2:40 μ.μ.
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!
Μοιραστείτε το στο Twitter
Μοιραστείτε το στο Facebook

Ετικέτες Αισχύλος
ΚατεριναΘεωνα
13-03-2012 @ 00:15
http://www.youtube.com/watch?v=GVkKlvw7mDs


Κωστή το ποίημα ΥΠΕΡΟΧΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
XARMOLYPH
13-03-2012 @ 00:34



...τελειώνοντας την δημιουργία...έψαχνα να δώσω τίτλο...κ'άξαφνα...ένιωσα...ότι-μάλλον-όλοι μας...κουβαλάμε έναν Προμηθέα μέσα μας...ίσως κ'τον Δία...οι ίδιοι σαν ανθρωπότητα...αυτοτιμωρούμαστε...ασελγώντας...στον συνάνθρωπο...ίσως αυτή είναι η τιμωρία...για τον ίδιο τον Δία...να βλέπει...τον ελαττωματικό κόσμο που έφτιαξε...να αλληλοσπαράζεται...χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι...


...Κατερίνα...σ'ευχαριστώ που στόλισες...την ανάρτηση μου...με το σχόλιο σου...


::hug.::



ο Γέροντας
13-03-2012 @ 04:00
::up.:: ::up.:: ::up.:: ::up.:: ::up.:: ::up.:: ::up.:: ::up.:: ::up.::
αντικλείδι
13-03-2012 @ 06:02
Θαυμάσιο και βαθιά συναισθηματικό !

Μαυρό θα βάψω τον κόσμο αυτό, τον χιλιοπληγωμένο
για να μην ξεχωρίζει, μ'αίμα σαν πλημμυρίζει
monajia
13-03-2012 @ 06:08
Μαυρό θα βάψω τον κόσμο αυτό, τον χιλιοπληγωμένο
για να μην ξεχωρίζει, μ'αίμα σαν πλημμυρίζει

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΗΣΗ ΚΩΣΤΑ......ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
13-03-2012 @ 06:12
ωραιοτατο.........!!!!!!!!!!!!!!!!!
galanidoy
13-03-2012 @ 09:05
::1255.:: ::1255.:: ::1255.::

καλημέρα Κωστή...
ό,τι και να πω θα ναι λίγο...
Pavlos Melas
13-03-2012 @ 09:26
Μαυρό θα βάψω τον κόσμο αυτό, τον χιλιοπληγωμένο
για να μην ξεχωρίζει, μ'αίμα σαν πλημμυρίζει

Καλημέρα Κώστα έξοχο!!!!!!!!!!!!!
MEL84
13-03-2012 @ 11:36
Τέλειο...................................


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
στίχος
13-03-2012 @ 12:42

..κορυφαίο από τον τίτλο έως και τα σχόλιά σου....συγλονιστικό....!!!!!!

..σιωπή και " δημώδες "....

http://www.youtube.com/watch?v=-Ta885zVgPc
ierapostolos
13-03-2012 @ 16:15
......Μαύρο κουβαλώ καημό, πανάρχαιο Κρήτης φυλακτό
αγρίμι, σ'αψηλή κορφή, γυρεύω να βρω πελάγη.......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Και μόνο αυτό το δίστιχο να υπήρχε θα με έκανε σταθώ με θαυμασμό για την δημιουργία σου.
ALIROS
13-03-2012 @ 17:16
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
13-03-2012 @ 17:55
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...................................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
maniauri
14-03-2012 @ 08:28
Καλημέρα Κώστα. Έξοχο !!!!!!!!!!! Kρύβει πόνο και αγανάκτηση ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Rannia . k
14-03-2012 @ 11:42
Υπέροχο Κώστα!!!
Καλό μεσημέρι!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
adespotoi
14-03-2012 @ 20:39
το σκοτάδι δε το αντέχει ο άνθρωπος κι ο χριστιανισμός τον
ημερεύει Κώστα. ::theos.:: ::up.:: ::hug.::
φλοισβος
26-03-2012 @ 19:33
Απίστευτα εμπνευσμένη δημιουργία Κωστή!!!! ¨Οτι και να πω θα είναι λίγο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
adespotoi
11-04-2012 @ 14:12
σε ευχαριστώ για τις ευχές, το ίδιο επιθυμώ και για εσάς, φίλε Κώστα, στο πολλαπλάσιο!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο