| |
άστρο της ερημιάς, ήλιε των προδομένων
στρατί λυτρωτικό των άγνωστων χαμένων,
είδες το πρόσωπο μου. Χίλια γιατί τα χέρια μου,
το άγνωστο εγώ μου, τα ραγισμένα μάτια μου
γέλιο μου πως μπόρεσες να γίνεις της ερημιάς η σκόνη
που ξαναβρίσκει ο άνθρωπος τη δύναμη να σύρει τη σκιά του
πώς να χωρέσει η απουσία μέσα μου πώς να υποβιβάσω τ ανθρώπινο
ν αγιάσει η ερημιά μου ,τ ανείπωτα τ λόγια μου, να βρω τη προσφορά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 8
| | | | | | | |
|
