| |
Κλείνω τα μάτια
σε φέρνω εμπρός μου,
ανθρώπων αμαρτίες
πλήρωσες φως μου!
Τα μάτια σου λάμπουν
ακόμα και τώρα,
δυο ηλιαχτίδες φωτεινές,
στου κόσμου την μπόρα.
Βουβός την ανηφόρα
που σου δώσαμε , διαβαίνεις
δίχως παράπονο
περπατάς και σωπαίνεις.
Δίψα τα χείλη σου,
ξερά έχουν γίνει,
χολή σε φιλέψαμε
που κανείς μας δεν πίνει.
Ακούγονται οι χτύποι,
των καρφιών να ουρλιάζουν,
τ'άψυχο σίδερο
ακόμα κι αυτό το τρομάζουν.
Η ''Μάνα'' η δόλια
φιγούρα σπαραχτική
κι όμως βαστάει η καρδιά μας.....
Εσύ εκεί ψηλά
τον ουρανό να κοιτάζεις
την ύστατη ώρα
«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»
πάλι για μας παρακαλείς και μας τάζεις.
Μεγαλείο ψυχής,ανάσα που φλέγε ι
δεν το χωράει ανθρώπου νους
καθημερνής να το λέγει.
Πόνος και δάκρυα ,εμείς οι ίδιοι.....
κάθε μεγάλη εβδομάδα θρηνούμαι
μα θα έρθει ανάσταση
ξανά να σε δούμε.
Μακάρι η θυσία σου
αλλιώς να μας κάνει
ληστές μετανοούν Τες
κι όχι σταυρωτές ξανά κι Ιουδες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
