| |
Χωρίς αιτία, δίχως λόγο κι αφορμή
Έφυγε κι άφησε ξοπίσω του συντρίμμια
Όλοι τους λέγαν πως χαμένο ήταν κορμί
Πως τον παράσερνε του πάθους του η ορμή
Όπως τ' αγρίμια.
Δεν είχε μέλλον αλλά ούτε παρελθόν
Σε ένα ατέρμονο παρόν στροβιλιζόταν
Μέσα στη δίνη των ανθρώπινων παθών
Στις συμπληγάδες των πιο όμορφων λαθών
Εγκλωβιζόταν.
Κάποτε ο δρόμος του τον έβγαλε εδώ
Που όλα διαφέρουνε και όλα μοιάζουν ίδια
Με μια κατάρα μοναχά: Χωρίς αιδώ
Ν' αναζητάει το δικό του το θεό
Μες στα σκουπίδια.
Και κάπου εκεί, καταμεσίς του πουθενά
Κάτω απ' τον έναστρο ουρανό απεκοιμήθη
Χιλιάδες σκέψεις τον πλημμύρισαν ξανά
Και του συμπλήρωσαν της μνήμης τα κενά.
Κι ύστερα λήθη.
Χωρίς αιτία, δίχως λόγο κι αφορμή
Έριξε σ' όσα τον πονούν πύρινο βέλος
Έπειτα κρύφτηκε στου χρόνου μια ρωγμή
Κι αφού ανάσανε μονάχα μια στιγμή
Ήρθε το τέλος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
